Eénkoloms lay-out met vast menu en kader - uitleg

Algemeen

Hieronder wordt uitgegaan van de bredere border-image 'kader.png', die wordt gebruikt in browservensters minimaal 1000 px breed. In smallere vensters wordt 'kader-klein.png' gebruikt. Voor beide is alles exact hetzelfde, maar de maten verschillen, omdat 'kader-klein.png' bijna twee keer zo klein is als 'kader.png'.

Om de juiste waarden bij een border-image te kunnen bepalen, is een border-image-generator eigenlijk onmisbaar. Hier is die van mozilla gebruikt. Zonder zo'n hulpmiddel een border-image maken die uit meer dan 'n simpele ronde cirkel of zoiets bestaat, is echt alleen aan te raden voor Masochisten op HBO-niveau met een voorkeur voor hevige hoofppijn, zenuwtrekkingen en galkolieken.

border-image is een zogenaamde 'shorthand': een manier om meerdere eigenschappen op een kortere manier te noteren. Een meer bekende is:

Dit kan worden ingekort tot de shorthand border: black solid 1px;, wat precies hetzelfde effect heeft. Dat scheelt nogal.

border-image is nogal uitgebreid. In een poging het enigszins overzichtelijk te houden worden eerst wat algemene eigenschappen beschreven. Daarna worden de afzonderlijke 'sub'-eigenschappen van border-image beschreven. Aan het eind worden die dan weer samengevoegd tot de uiteindelijk in het voorbeeld gebruikte shorthand.

Ook als in de shorthand niet alle mogelijke waarden zijn opgegeven, zijn deze toch aanwezig in de vorm van standaardwaarden. Deze komen aan bod bij de afzonderlijke eigenschappen.

Een border-image komt op de plaats van de border te staan. Daarom moet ook altijd een gewone border met een kleur, een breedte en een stijl worden opgegeven.

De kleur van de border is alleen van belang, voor het geval de border-image niet kan worden gebruikt. In dat geval wordt de kleur van de border gebruikt en zie je 'n gewone border.

De breedte van de border bepaalt, waar de inhoud van het element komt te staan. Als de border-image breder is dan de border, kan de inhoud op de border-image komen te staan. Dit wordt verder besproken bij border-image-width.

De specificatie schrijft voor dat bij de border ook een stijl wordt opgegeven. Die stijl wordt echter vervangen door de border-image. Een border als border: black solid 10px; zou je daarom stiekem kunnen lezen als border: black border-image 10px;. (Maar border-image moet wel als aparte eigenschap worden opgegeven.)

Anders dan een border kan een border-image ook een eind buiten het element worden gezet. De border-image gedraagt zich dan ongeveer hetzelfde als outline. Dit wordt verder beschreven bij border-image-outset.

border-image-source

Dit is een makkelijke: het is gewoon pad naar en naam van de gebruikte afbeelding:

Hierboven staat de originele afbeelding die wordt gebruikt voor browservensters minimaal 1000 px breed (in smallere vensters wordt een kleinere afbeelding gebruikt, maar behalve de maten is er geen enkel verschil). Het geel in en rondom de afbeelding is in werkelijkheid doorzichtig, maar doorzichtig kun je hier niet laten zien. Voor de duidelijkheid staat er een zwart randje rondom de afbeelding, dat randje mist in de echte border-image.

Een afbeelding moet geschikt zijn om als border-image te kunnen gebruiken. De vier hoeken van de afbeelding worden gebruikt om de vier hoeken van het kader weer te geven. De delen tussen de hoeken worden gebruikt om boven-, zij‑ en onderkant op te vullen. Aan welke eisen een afbeelding moet voldoen, wordt hopelijk hier gelijk onder bij border-image-slice duidelijk.

border-image-slice

Voor het broodnodige evenwicht volgt na het hierboven staande simpele border-image-source nu de ingewikkeldste eigenschap. Met deze eigenschap wordt aangegeven, welk deel van de afbeelding waarvoor wordt gebruikt.

Een computer kan geen afbeeldingen 'zien'. Daarom moet je op een of andere manier duidelijk maken, welke delen van de border-image voor de hoeken en welke delen voor de middelste stukken tussen de hoeken zijn bedoeld. Dat doe je met behulp van de eigenschap border-image-slice. Als je hierbij een generator gebruikt, zie je gelijk, wat het effect is van een bepaalde verandering.

Afbeeldingen zijn in twee grote groepen in te delen: raster-afbeeldingen en vector-afbeeldingen. De manier waarop de waarden bij border-image-slice door de browser worden gebruikt, is afhankelijk van de soort afbeelding.

Een raster-afbeelding gebruikt voor elke weer te geven pixel één of enkele bytes. Een rood vlak van 10 x 10 px wordt opgeslagen als 10 x 10 bytes = 100 bytes. Maal nog 'ns drie voor de kleur. Raster-afbeeldingen zijn bijvoorbeeld een jpg, een png en een gif. In dit voorbeeld worden 'kader.png' en 'kader-klein.png' gebruikt.

De tweede soort is een vector-afbeelding, zoals een svg. Hierbij worden geen pixels, maar opdrachten opgeslagen: vul een rood vlak tussen die en die coördinaten. Op vector-afbeeldingen ga ik hier niet verder in.

(Dit is een veel en veel te simpele beschrijving, maar dit is geen verhandeling over grafische formaten. Los van dat ik bepaald ook geen expert ben op dat gebied.)

De browser herkent automatisch de soort afbeelding en past de opgegeven waarden automatisch op de juiste manier toe.

Hieronder volgt eerst het theoretische verhaal van border-image-slice, iets verderop komt de praktische vertaling naar het voorbeeld.

Je geeft met een getal aan, hoeveel pixel vanaf een van de buitenkanten van de afbeelding wordt gebruikt voor de hoeken. Het tussen die hoeken overblijvende deel wordt dan gebruikt voor het middendeel. Je geeft de maat aan in pixel of procent. Als je pixel gebruikt, kun je volstaan met de waarde zonder 'px'. Bij procenten moet je wel het procentteken gebruiken.

Het is mogelijk vier verschillende waarden te gebruiken: eentje voor boven, eentje voor rechts, eentje voor onder en eentje voor links:

Hierbij is '10' de waarde voor boven, '20' voor rechts, '30' voor onder en '40' voor links. Omdat geen '%' is gebruikt, wordt dit automatisch gelezen als pixels.

Als minder dan vier waarden zijn opgegeven, krijgen sommige kanten automatisch dezelfde waarde als die van een wel opgeven kant. Dit werkt precies hetzelfde als bij bijvoorbeeld border-width:

is hetzelfde als:

is hetzelfde als:

is hetzelfde als:

In de in het voorbeeld gebruikte shorthand border-image zijn vier verschillende waarden opgegeven:

Omdat de vier hoeken een verschillende grootte hebben, zijn verschillende maten nodig. De hoeken rechts bijvoorbeeld zijn 58 px breed, de hoeken links slechts 41 px. (Dit zijn de maten voor de grotere border-image, die in browservensters minimaal 1000 px breed wordt gebruikt. Voor de kleinere border-image is het verhaal precies hetzelfde, alleen zijn de waarden anders.)

De afbeelding is 141 px breed. Rechts wordt een strook van 58 px gebruikt, links een strook van 41 px. In het midden blijft dan een stuk van 141 - 58 - 41 = 42 px over. Dit middelste stuk wordt gebruikt om de boven- en onderkant tussen de hoeken op te vullen.

Voor de hoogte geldt hetzelfde verhaal: de afbeelding is 144 px hoog. Aan de bovenkant wordt een strook van 33 px hoog gebruikt, aan de onderkant een strook van 49 px. In het midden blijft dan een stuk van 144 - 33 - 49 = 62 px over. Dit middelste stuk wordt gebruikt om de zijkanten tussen de hoeken op te vullen. (Hoe dat opvullen precies gebeurt, kun je ook nog opgeven. Dat wordt verderop bij border-image-repeat besproken.)

In plaats van een waarde in px kun je een waarde ook in procenten opgeven. Dat is in dit voorbeeld niet gebeurd. Maar stel dat je voor de bovenkant niet '33', maar '23%' zou opgeven, dan zou dat overeenkomen met 23% van 144 px, wat ongeveer hetzelfde is als 33 px. In dit geval is dat veel ingewikkelder, maar soms kunnen procenten handiger zijn.

Dan hier de vertaling van dit hele verhaal naar het voorbeeld.

Hierboven staat links in het midden de gebruikte border-image, rechts staat een met behulp van die border-image gemaakt kader.

De zwarte lijntjes in de border-image links staan op 33 px vanaf de bovenkant, 58 px vanaf rechts, 49 px vanaf de onderkant en 41 px vanaf de linkerkant. Dat zijn ook de waarden die bij border-image in de css worden gebruikt. De border-image wordt als het ware in acht stukken gehakt: vier hoekstukken en vier stukken tussen de hoeken. De vier hoekstukken zijn in de afbeelding links nog eens apart weergegeven, naast de border-image, zodat duidelijk is te zien, wat de hoekstukken zijn.

Op de afbeelding rechts staat een simpele <div> met een kader, dat wordt gemaakt met behulp van de border-image. De vier hoekstukken die op de border-image links zijn aangegeven met behulp van de lijntjes, worden precies zo gebruikt in het kader links. Er wordt niets aan veranderd. (Ja, zucht, op de afbeelding zit wel enig verschil tussen de hoekstukken links en rechts, maar dat komt omdat ik geen groot grafisch talent ben. Als ik nog drie dagen had gefröbeld, waren de hoekstukken links en rechts precies even groot geweest en ik aan de drank.)

De rechthoekige stukken tussen de hoeken op de afbeelding links (de verticale en horizontale rechthoeken) worden precies zo aan de rechterkant gebruikt, met één verschil: ze worden zo groot gemaakt, of zo vaak herhaald, dat ze de ruimte tussen de hoekstukken volledig vullen. In het kader rechts zijn de rechthoeken een stuk breder en hoger dan in de border-image links. Dat wordt automatisch door de browser geregeld. En precies dat is het handige van border-image: als het element groeit, groeien boven-, zij‑ en onderkant mee. En als het element krimpt, krimpen boven-, zij‑ en onderkant mee. Zonder dat er in de css iets veranderd hoeft te worden.

Niet elke afbeelding is geschikt, om als border-image te worden gebruikt. Stel dat je in de bovenste rand van de border-image een teckel hebt staan. Als die teckel wordt opgerekt tot tien maal de breedte, omdat het kader zo breed moet worden, heb je geen teckel meer maar een soort duizendpoot op vier poten. Het is ook mogelijk om de teckel niet op te rekken, maar te herhalen. Dan loop je kans op 'n gehalveerde teckel, als het niet precies past. Je kunt ook opgeven dat alleen hele teckels mogen worden weergegeven. Maar dan loop je weer de kans dat het er als duizendpoten uit gaat zien. (Oprekken, herhalen, en dergelijke worden verderop bij border-image-repeat besproken.)

Ook bij een sierrandje speelt dit. Zo'n randje bevat vaak heel veel lijntjes. Als die lijntjes herhaald gaan worden, moeten ze goed op elkaar aansluiten. Dat kan lang niet altijd. En uitrekken van een sierrandje levert meestal ook geen fraai resultaat op.

De stukken tussen de hoekstukken moeten op een of andere manier zijn uit te rekken of te herhalen, anders is de afbeelding niet bruikbaar als border-image.

Bij de hier gebruikte border-image zijn de rechthoeken heel simpel. Op de afbeelding links staat de rechthoek links, die wordt gebruik om de zijkant links tussen de linkerboven‑ en ‑benedenhoek op te vullen. In horizontale richting is er een verloop in kleur, maar van boven naar beneden zijn de kleuren precies hetzelfde. Hier maakt het niets uit, of de rechthoek hoger wordt door uitrekken, herhalen, of wat dan ook.

(Als ik langer m'n best had gedaan, had de border-image nog iets kleiner kunnen worden. De browser heeft niet meer dan 1 px van bovenstaande rechthoek nodig, omdat de kleuren in verticale richting niet veranderen. Als de rechthoek maar 1 px hoog zou zijn, zou de browser gewoon die ene pixel steeds herhalen. Vanwege de ietwat cholerische toestand waarin mijn temperament geraakt bij het werken met een grafisch programma, heb ik dat niet gedaan. Maar iets fanatiekere mensen (of mensen met wat meer doorzettingsvermogen, zo kun je het ook bekijken) hadden de border-image nog ongeveer twee keer zo klein kunnen maken.)

Op de afbeelding een eindje hierboven is met lijntjes de grens van de hoekstukken aangegeven. Dit is een hele simpele border-image, maar zelfs hier is het al knap lastig die grenzen en de bijbehorende waarden te vinden. Je moet heel precies de hoeken afbakenen. Bij een te klein hoekstuk komt een deel van het hoekstuk in de opvul-rechthoek terecht en wordt herhaald of opgerekt. Bij een te groot hoekstuk heb je kans dat een deel van de opvul-rechthoek niet wordt opgerekt of herhaald, omdat dat bij het hoekstuk terecht is gekomen.

Daarom is een border-image-generator een uiterst handig hulpmiddel. Op de afbeelding staat de generator van mozilla. Je kunt de afbeelding uploaden en de lijntjes verschuiven, tot ze precies goed staan. De bijbehorende waarden worden ook gelijk aangepast. Op de site zelf zie je ook gelijk, hoe het kader eruit komt te zien, maar dat is hier niet afgebeeld. Ook alle andere hieronder nog te bespreken eigenschappen kun je bij die generator instellen. Als alles goed is, neem je gewoon alle waarden over in border-image.

Helemaal in het midden van de border-image kan een stuk van de afbeelding overblijven. In het voorbeeld is de afbeelding 141 x 144 px. Rechts en links wordt 58 en 41 px gebruikt, waardoor er in het midden 42 px overblijft. Aan boven- en onderkant wordt 82 px gebruikt, waardoor er in het midden 62 px overblijft. In het midden blijft een ruimte van 42 x 62 px over, die niet wordt gebruikt voor hoeken of opvulstukjes. Op de afbeelding iets hierboven is dat de witte rechthoek in het midden.

Deze ruimte in het midden wordt niet gebruikt, tenzij je het sleutelwoord fill gebruikt. In dat geval wordt de ruimte in het midden gebruikt om de rest van de achtergrond, tussen de borders, op te vullen. In de hier gebruikte afbeelding zou dat tamelijk zinloos zijn, omdat die ruimte in het midden doorzichtig is. Of je die ruimte nu wel of niet gebruikt, je ziet er niets van.

border-image-width

Hiermee wordt de breedte van de border-image aangegeven. Als geen waarde is opgegeven, zoals in het voorbeeld het geval is, wordt de standaardwaarde '1' gebruikt: de border-image is even breed als de border.

In het voorbeeld is de volgende breedte opgegeven voor de border bij <main>:

De border-image wordt aan de bovenkant van <main> 33 px hoog, aan de rechterkant 58 px breed, onderaan 0 px hoog en rechts 41 px breed.

Aan de onderkant 0 px hoog? Ja, dat klopt. Dat wil zeggen dat er aan de onderkant een border-image van 0 px hoogte is. Oftewel: je ziet daar niets. En dat is precies de bedoeling, want <header> sluit aan de onderkant aan op <main>.

Bij <main> is als breedte voor de border opgegeven:

Aan de bovenkant een hoogte van 0, omdat <main> daar aansluit op <header>. Links en rechts is de breedte even groot als bij <header>. Onderaan is de breedte 49 px.

Tussen <header> en <main> zit geen border, en de linker- en rechterborder van <header> en <main> zijn precies even breed. Hierdoor sluiten <header> en <main> naadloos op elkaar aan.

Bij border-image-width moet wel de eenheid worden opgegeven, omdat hierbij verschillende eenheden mogelijk zijn, zoals bijvoorbeeld px en em.

Hierboven bij border-image-slice zijn dezelfde waarden opgegeven als bij border-width:

Voor <main> en <header> worden dezelfde waarden gebruikt. Bij geen van tweeën is '0' gebruikt. Dat hoeft ook niet, want door bij border-width aan de juiste kanten '0' te gebruiken, komt aan die kanten gewoon geen border-image te staan.

Omdat in het voorbeeld voor border-image-width geen waarde is opgegeven, wordt de standaardwaarde '1' gebruikt: de border-image wordt even breed als de border. En omdat de waarden van border-image-slice en border-width precies hetzelfde zijn, wordt de border-image zonder enige vervorming op ware grootte afgebeeld. Voor bijvoorbeeld de rechterkant van het kader wordt van de border-image een strook van 58 px breed aan de rechterkant gebruikt, die precies past binnen de border rechts van 58 px breed.

Als border-image-width wel waarden heeft gekregen, kan dat het uiterlijk van de border-image fors veranderen.

Als bij border-image-width minder dan vier waarden zijn opgegeven, krijgen sommige kanten automatisch dezelfde waarde als van een wel opgegeven waarde. Dit werkt precies hetzelfde als bij border-width:

is hetzelfde als:

is hetzelfde als:

is hetzelfde als:

Deze eigenschap is nauw gekoppeld aan de breedte van de border: border-width.

Als je bij border-image-width geen eenheid opgeeft, maar alleen een getal, geeft dat de breedte ten opzichte van de breedte van de border aan. Bij border-image-width: 1; wordt de border-image even breed als de border (dat is de standaardwaarde), bij '1.5' anderhalf keer zo breed, bij '2' twee keer zo breed, enz.

Als de eenheid % wordt gebruikt bij border-image-width, geldt die ten opzichte van de breedte of de hoogte van de <div> (of welk blok-element dan ook waar de border-image bij hoort).

Bovenstaande <div> is 200 x 200 px. De breedte van de border is aan alle kanten 10 px: border-width: 10px;. De border-image-width is opgegeven in procenten: border-image-width: 20%;. De border-image is dus 20% van 200 px = 40 px breed, vier keer zo breed als de border. Bij een border kun je geen breedte in procenten opgeven, bij een border-image wel. (De gevolgen van een verschillende breedte van de border en van de border-image komen iets verderop aan bod bij Dan blijft er nog één interessante vraag over...)

Op bovenstaande afbeelding staat weer twee keer een <div> van 200 x 200 px. Bij beide <div>'s wordt weer dezelfde border-image gebruikt met border-image-slice: 33 58 49 41;. De hoekstukjes zijn dus precies hetzelfde als bij het kader in het voorbeeld.

Op de afbeelding links is border-image-width: 20px; opgegeven. Nog steeds worden dezelfde onderdelen van de border-image gebruikt, maar ze worden verkleind tot ze binnen 20 px passen. Aan de rechterkant van de border-image wordt een strook van 58 px breedte gebruikt. Die wordt versmald, tot deze binnen de breedte van 20 px past. Alles is dus nog steeds aanwezig, maar verkleind. Aan de bovenkant wordt 33 px verlaagd tot 20 px. Enz. Omdat aan verschillende kanten met een verschillende factor wordt verkleind, levert dit ook een vervorming van de hoekstukjes op. Rechts worden de hoekstukjes bijna drie keer zo klein, aan de bovenkant nog geen twee keer zo klein.

Op de afbeelding rechts hierboven wordt weer precies dezelfde border-image gebruikt met dezelfde waarden voor border-image-slice. Maar nu is border-image-width: 60px; opgegeven. Op de afbeelding rechts wordt de border-image daarom uitgerekt, tot alles een breedte van 60 px heeft. Aan de rechterkant maakt dat niet zoveel uit, want daar wordt een strook van 58 px van de border-image gebruikt. Dat scheelt maar 2 px. Maar aan de bovenkant moet 33 px worden opgerekt tot 60 px, bijna twee keer zo groot.

Verkleinen van afbeeldingen kunnen browsers vrij goed, maar vergroten gaat ze vaak minder goed af. Zelfs op deze afbeelding, die niet echt geweldig van kwaliteit is, is aan de bovenkant al te zien dat de hoeken blokkerig worden. Daarom is het in de regel het best om de maten bij border-image-slice en border-image-width hetzelfde te laten. Dat kan heel simpel door border-image-width gewoon niet te gebruiken, want dan wordt de standaardwaarde '1' gebruikt: even groot als de border. (Dan moet de border natuurlijk wel dezelfde waarden hebben als border-image-slice.)

Dan blijft er nog één interessante vraag over: wat gebeurt er, als de border en border-image-width een verschillende breedte en/of hoogte hebben?

Op de afbeelding hierboven weer twee keer onze huisvriend, de <div> van 200 x 200 px. De gebruikte border-image en de waarden bij border-image-slice zijn weer hetzelfde als eerst. In de <div> zijn losse cijfers gezet, zodat te zien is, wat er met de inhoud van de <div> gebeurt.

De <div> links op de afbeelding heeft aan alle kanten een border van 10 px breed en border-image-width: 50px;. De border-image is dus vijf keer zo breed als de border. De cijfers in de <div> houden geen rekening met de border-image, ze staan tegen de border aan. Daardoor komt een deel van de cijfers op de border-image te staan. Als dat de bedoeling is, is het prima, maar anders is het iets om op te letten.

De afbeelding rechts heeft ook weer border-image-width: 50px;, maar hier is de border ook 50 px breed. De cijfers staan weer tegen de border aan, maar omdat die border hier even breed is als de border-image, staan ze nu ook binnen de border-image. (Rechts is ook even overflow: hidden; toegevoegd, omdat de cijfers er anders aan de onderkant uitstromen. Maar dat heeft niets met border-image te maken.)

border-image-outset

Met behulp van deze eigenschap kunnen één of meer kanten van de border-image naar buiten worden verplaatst. In het voorbeeld gebeurt dit niet. Eerlijk gezegd zou ik niet weten, waar je dit voor zou kunnen gebruiken. Op internet heb ik ook geen enkel gebruik hiervan kunnen vinden. Maar iemand moet ooit hebben bedacht dat dit nuttig was, dus voor de volledigheid toch maar.

Negatieve waarden en procenten mogen niet worden gebruikt, maar wel eenheden als px en em. Omdat verschillende eenheden mogelijk zijn, moet bij border-image-outset een eenheid worden opgegeven. Als een getal zonder eenheid wordt opgegeven, wordt de verplaatsing met de breedte van de bijbehorende border vermenigvuldigd met dat getal. In het voorbeeld is de border aan linkerkant 41 px breed. Als het getal '2' wordt gebruikt, wordt de border-image aan de linkerkant 2 x 41 = 82 px naar buiten verplaatst.

Als minder dan vier waarden zijn opgegeven, krijgen sommige kanten automatisch dezelfde waarde als een wel opgegeven. Dit werkt precies hetzelfde als bij border-width:

is hetzelfde als:

is hetzelfde als:

is hetzelfde als:

border-image-outset lijkt op outline. Als het kader buiten het venster van de browser komt te staan, kan niet worden gescrold. (Natuurlijk wel als er ook tekst en dergelijke buiten het venster komt te staan.) De border-image komt over eerdere elementen in de html heen te staan, en onder latere elementen. Dit kan, net als bij outline, worden aangepast met behulp van z-index.

Op de afbeelding hierboven is border-image-outset: 0 100px 0 0; gebruikt. Aan de rechterkant is de border-image 100 px naar buiten verplaatst. De <div> zelf heeft een rode achtergrond gekregen, zodat is te zien dat de <div> zelf niet groter wordt.

border-image-repeat

Met deze eigenschap regel je, hoe de opvulling van het deel tussen de hoekstukken precies plaatsvindt. De standaardwaarde is stretch. Ook als je deze eigenschap niet gebruikt, wordt dus het sleutelwoord stretch automatisch gebruikt.

Voor de in het voorbeeld gebruikte border-image maakt het gebruikte sleutelwoord meestal niets uit: het ziet er bijna altijd hetzelfde uit. Daarom is links en boven in de border-image een blauwe ellips gezet, want daarbij zie je wel verschil:

Ik zal niet zeggen dat het een fantastische kleurencombinatie is, maar het valt wel op.

Bovenstaande afbeelding bevat vier <div>'s, elk 200 px breed en 300 px hoog. De gebruikte waarden zijn weer hetzelfde als eerst, alleen wordt border-image-repeat nu gebruikt. Er zijn vier sleutelwoorden voor border-image-repeat: stretch (de standaardwaarde), repeat, round en space.

Bij de <div> links is border-image-repeat: stretch; gebruikt. De opvulstukjes tussen de hoeken worden uitgerekt tot ze de ruimte tussen de hoeken vullen.

Bij de tweede <div> van links is border-image-repeat: repeat; gebruikt. De opvulstukjes worden herhaald, tot ze de ruimte tussen de hoeken vullen. Aan de linkerkant passen er toevallig drie stukjes boven elkaar, maar aan de bovenkant past het totaal niet.

Bij de derde <div> van links is border-image-repeat: round; gebruikt. De ruimte tussen de hoeken wordt weer gevuld, maar de er worden alleen volledige opvulstukjes gebruikt. Vooral aan de bovenkant is dat goed te zien: er staan nu twee volledige herhalingen. Als dat nodig is, worden de opvulstukjes geschaald om ze passend te krijgen.

Bij de <div> rechts is border-image-repeat: space; gebruikt. De opvulstukjes worden zo vaak mogelijk herhaald, de overblijvende ruimte blijft leeg. Dit is de enige instelling die ook invloed heeft op de in het voorbeeld gebruikte border-image, zoals aan de rechter‑ en onderkant is te zien.

Op de afbeelding hierboven is ook te zien, waarom lang niet elke afbeelding geschikt is om als border-image te gebruiken. Lang niet elk opvulstukje is geschikt om uit te rekken, tot de ruimte tussen de hoeken is gevuld. In het voorbeeld kan dit uitrekken probleemloos, omdat de kleuren maar in één richting veranderen.

Als opvulstukjes worden herhaald om de ruimte tussen de hoeken te vullen, moeten de linker- en rechterkant van het opvulstukje op een of andere manier netjes op elkaar aansluiten. Ook dit is in het voorbeeld geen probleem, maar bij bijvoorbeeld een sierkader met lijntjes kan dat heel anders liggen.

border-image shorthand

Als je nu alle hierboven staande eigenschappen samenvoegt, zoals ze in dit voorbeeld zijn gebruikt, levert dit voor browservensters minimaal 1000 px breed de volgende code op:

Mensen zijn van minder overspannen geraakt.

Gelukkig kan dit fors worden ingekort. Om te beginnen kunnen alle eigenschappen apart al worden ingekort, zoals hierboven is beschreven bij de afzonderlijke eigenschappen. Dat levert de volgende al iets kortere versie op:

Al beter, maar het kan nog een stuk korter. border-image-width, border-image-outset en border-image-repeat worden geen van drieën gebruikt. Als ze worden weggelaten, worden de standaardwaarden gebruikt. Dan blijft er nog maar het volgende over:

En zelfs dat kan nog korter door border-image te gebruiken. border-image is een zogenaamde 'shorthand': een eigenschap waarin verschillende 'sub'-eigenschappen zijn gecombineerd. Door die eigenschappen op een bepaalde manier op te schrijven, kan de browser de verschillende 'sub'-eigenschappen van elkaar onderscheiden en weet de browser wat er wordt bedoeld. Een bekendere shorthand is border. Voor border-image wordt de uiteindelijke code dan:

Onderlinge beïnvloeding van bovenstaande eigenschappen

border-image-slice, border-image-width en border-image-repeat beïnvloeden elkaar onderling sterk. In mindere mate heeft ook border-image-outset invloed, omdat deze eigenschap het aantal herhalingen beïnvloedt. Daarnaast heeft de breedte van border invloed, net als de hoogte en breedte van het element waarbij border-image wordt gebruikt. Al deze eigenschappen hebben zelf ook weer een vrijwel eindeloos aantal mogelijke waarden en combinaties van waarden.

Er is geen beginnen aan de onderlinge beïnvloeding te beschrijven. Gebruik een border-image-generator zoals die op mozilla. Daarin kun je live alle instellingen wijzigen en zie je gelijk het resultaat daarvan. Bovendien levert zo'n generator gelijk ook de benodigde code.

@-webkit-keyframes bugfix {from {padding-left: 0;} to {padding-left: 0;}}

Bij ul is een animatie toegevoegd om een bug in oudere versies van Android browser en sommige versies van Opera Mini op Android op te lossen. Die animatie wordt hier opgegeven.

Bij #meer:checked ~ ul li wordt gebruik gemaakt van het teken ~ (de 'general sibling'-selector) om in browservensters smaller dan 600 px drie knoppen van het menu te tonen of te verbergen. Bij #meer:checked + label::after wordt in de selector gebruikt gemaakt van een + om 'Meer' te veranderen in 'Minder', en omgekeerd.

De genoemde browsers tonen de knoppen niet en veranderen ook de tekst niet, omdat ze problemen hebben met de ~ en de +. Door het toevoegen van een animatie werkt het toch zoals bedoeld.

Als je nou denkt dat hier niets wordt uitgevoerd, omdat de padding links van 0 px in een padding links van 0 px wordt veranderd, dan heb je helemaal gelijk. Toch neutraliseert deze flauwekul de bug. De padding links is 0 px, omdat bij ul aan de <ul> ook padding: 0; is gegeven. Zou de padding links bij <ul> een andere waarde hebben, dan zou je hier die andere waarde gebruiken.

Bij ul, waar de animatie daadwerkelijk wordt gebruikt, staat bij -webkit-animation het sleutelwoord infinite: de animatie wordt eindeloos herhaald. Verder staat daar nog de waarde 1s: 1 seconde. Dat is de tijdsduur van de animatie. Door hier een tamelijk lange waarde voor te nemen, wordt de animatie niet al te vaak afgespeeld. (Voor zover je hier van 'afspelen' kan spreken, want er gebeurt gewoon helemaal niets.)

Omdat er in feite helemaal niets gebeurt bij deze animatie, wordt de pagina ook niet opnieuw opgemaakt door de browser. Kennelijk werkt dit als 'n soort waakhond: áls er iets is veranderd, wordt het weergegeven. Anders gebeurt er niets.

Normaal genomen is het een bijzonder slecht idee css te gebruiken voor slechts één weergave-machine: webkit. Maar in dit geval is dit terecht, want de bug zit alleen in een op webkit gebaseerde browser. Het heeft dus geen zin om Internet Explorer of Firefox ook met deze ongein te belasten. Dat is ook de reden dat dit is ondergebracht in een eigen media query voor browservensters smaller dan 600 px. Nu worden bredere vensters met rust gelaten.

Waarom dit alleen in webkit-browsers werkt, staat bij De voorvoegsels -moz-, -ms- en -webkit-.

html

Het buitenste element, waarbinnen de hele pagina staat.

Normaal genomen zul je dit met een id gebruiken, omdat de css anders voor álle pagina's geldt, want elke pagina heeft nou eenmaal <html>. Dat werkt precies hetzelfde als een id bij andere tags:

In de css komt dan te staan:

Altijd de volle hoogte van het venster van de browser laten vullen.

Het kader rondom de kolom moet altijd de volle hoogte van het browservenster vullen. Om dat voor elkaar te krijgen, krijgt <main> bij main een minimumhoogte van 100%. Een hoogte in procenten wordt altijd gemeten ten opzichte van de ouder van het element. De ouder van <main> is <body>.

<body>> heeft van zichzelf geen hoogte, maar wordt automatisch precies hoog genoeg om de inhoud ervan weer te geven. (Dat een achtergrondkleur bij <body> altijd de volle hoogte van het browservenster vult, heeft te maken met een uitzondering op dat gebied bij <body>.) Om <body> altijd de volle hoogte van het venster te laten vullen, wordt bij body aan <body> een hoogte van 100% gegeven. Ook die hoogte in procenten wordt weer gemeten ten opzichte van de ouder van <body>. Die ouder is <html>.

Normaal genomen wordt <html> niet hoger dan nodig is om de inhoud van de pagina weer te kunnen geven. Als er weinig tekst en dergelijke is, is <html> lager dan het venster van de browser. Daardoor zouden ook <body> en <main>, en daarmee het kader, lager dan het venster zijn.

Hier moet het kader altijd de volle hoogte van het browservenster vullen. Daarom wordt aan <html> een hoogte van 100% gegeven. Omdat <html> het buitenste element is, geldt die hoogte ten opzichte van het venster van de browser. En zijn we er dus eindelijk: <html> wordt even hoog als het venster van de browser, ongeacht de hoogte van dat venster en ongeacht hoeveel of hoe weinig er op de pagina aanwezig is.

Omdat <body> 100% van de hoogte van <html> krijgt, is ook <body> nu altijd even hoog als het browservenster. <main> is minstens even hoog (min-height: 100%;) als <body>. Waardoor het kader altijd de volle hoogte van het venster vult.

body

Het element waarbinnen de hele pagina staat. Veel instellingen die hier worden opgegeven, worden geërfd door de nakomelingen van <body>. Ze gelden voor de hele pagina, tenzij ze later worden gewijzigd. Dit geldt bijvoorbeeld voor de lettersoort, de lettergrootte en de voorgrondkleur.

Sommige eigenschappen, zoals margin en padding, die hieronder bij <body> worden gebruikt, zullen geen probleem zijn, als ze op alle pagina's van een site worden gebruikt. Maar voor een eigenschap als height: 100%; kan het wel een probleem zijn, als die op elke pagina wordt gebruikt. Als alleen body als selector wordt gebruikt, geldt die selector voor élke pagina.

Normaal genomen zul je daarom, als je iets als height: 100%; gebruikt, <body> met een id gebruiken, omdat de css anders voor álle pagina's geldt, want elke pagina heeft nou eenmaal <body>. Dat werkt precies hetzelfde als een id bij andere tags:

In de css komt dan te staan:

In browservensters smaller dan 1000 px vullen <header> en <main> de volle breedte van het venster. Voor het kader is een border-image met doorzichtige achtergrond gebruikt. Daardoor zijn aan de buitenkant van de vier hoeken van het kader stukjes van de achtergrond zichtbaar. (Als de border-image niet doorzichtig zou zijn, zouden de ronde hoeken niet rond, maar rechthoekig zijn, omdat de border-image - zoals alle afbeeldingen - rechthoekig is.)

Bovenaan zie je de achtergrondkleur van <header>, die prima aansluit op het kader. (In vensters breder dan 1000 px is dat niet meer zo, dat wordt later bij body::before opgelost.)

Aan de buitenkant van de hoekjes aan de onderkant zie je echter de achtergrondkleur van <body>. Die is bij alle voorbeelden beige. En dat vloekt gigantisch met het kader. Op de afbeelding is links de achtergrond van <body> even rood gemaakt, omdat dat meer opvalt. Rechts op de afbeelding heeft <body> de hierboven opgegeven lichtbruine achtergrondkleur, die veel beter aansluit bij het kader.

(In browservensters breder dan 1000 px kan het hoekje wel de achtergrondkleur van <body> krijgen, omdat daarin links en rechts van het kader dezelfde kleur staat. Maar als die kleur alleen in dat kleine hoekje zichtbaar is, is dat gewoon foeilelijk.)

Voorgrondkleur zwart. Dit is onder andere de kleur van de tekst.

Hoewel dit de standaardkleur is, wordt deze toch specifiek opgegeven. Hierboven is een achtergrondkleur opgegeven. Sommige mensen hebben zelf de voorgrond‑ en/of achtergrondkleur veranderd, bijvoorbeeld omdat ze slecht kleuren kunnen onderscheiden. Als nu de achtergrondkleur wordt veranderd, maar niet de voorgrondkleur, loop je het risico dat tekstkleur en achtergrondkleur te veel op elkaar gaan lijken.

Door beide op te geven, is redelijk zeker dat achtergrond- en tekstkleur genoeg van elkaar blijven verschillen. Als de gebruiker !important heeft gebruikt in een eigen stylesheet, is er nog niets aan de hand, want dan veranderen achtergrond- en voorgrondkleur geen van beide.

De reden van deze hoogte wordt hierboven bij html uitgelegd.

Standaard staat overflow op visible: ook als tekst en dergelijke niet binnen het element passen, worden ze toch getoond. Meestal is dat ook wat je wilt. Mogelijk wordt de lay-out verstoord, maar er verdwijnt in ieder geval geen tekst en dergelijke.

Bij <body> geldt echter een uitzondering, daar is de standaardwaarde overflow: auto;. Op de desktop verschijnt er altijd een scrollbalk, als de inhoud van de pagina niet in <body> past. In het verleden ging dat echter mis in sommige browsers en verscheen er geen scrollbalk, dus voor de zekerheid wordt deze instelling ook hier opgegeven. Mogelijk is dat niet meer nodig, maar kwaad kan het niet.

Als Arial is geïnstalleerd op de machine van de bezoeker, wordt deze gebruikt, anders Helvetica. Als die ook niet wordt gevonden, wordt in ieder geval een schreefloze letter (zonder dwarsstreepjes) gebruikt.

Slim om te doen vanwege verschillen tussen browsers.

In browservensters smaller dan 1000 px vult de pagina de volle breedte van het browservenster. Daarom wordt dit hier tot de essentiële css gerekend, want zonder deze regel krijg je in sommige browsers vreemde randen rondom de pagina.

Op de afbeelding staat een screenshot van Firefox in een heel smal browservenster met de standaardmarge en -padding voor <body> in Firefox. <body> heeft even een rode achtergrondkleur gekregen, zodat de randen links en rechts beter zichtbaar zijn. Dat roept op een of andere manier associaties met 'n ingezakte kaassoufflé op...

header

Alle <header>'s. Hier is maar één <header> aanwezig, waarbinnen titel en knoppen zitten.

<header> krijgt dezelfde achtergrondkleur als de binnenkant van het kader, zodat <header> en kader goed op elkaar aansluiten. Op de afbeelding is de achtergrond van <header> even rood gemaakt, zodat duidelijk is te zien dat die achtergrondkleur niet geheel onbelangrijk is. Je kunt natuurlijk ook een andere achtergrondkleur, of een gradiënt, of wat dan ook gebruiken. Als <header> en kader maar op een of andere manier met elkaar harmoniëren. Knaloranje bijvoorbeeld is mogelijk niet zo'n heel goed idee.

Voorgrondkleur zwart. Dit is onder andere de kleur van de tekst.

Hoewel dit de standaardkleur is, wordt deze toch specifiek opgegeven. Hierboven is een achtergrondkleur opgegeven. Sommige mensen hebben zelf de voorgrond‑ en/of achtergrondkleur veranderd, bijvoorbeeld omdat ze slecht kleuren kunnen onderscheiden. Als nu de achtergrondkleur wordt veranderd, maar niet de voorgrondkleur, loop je het risico dat tekstkleur en achtergrondkleur te veel op elkaar gaan lijken.

Door beide op te geven, is redelijk zeker dat achtergrond- en tekstkleur genoeg van elkaar blijven verschillen. Als de gebruiker !important heeft gebruikt in een eigen stylesheet, is er nog niets aan de hand, want dan veranderen achtergrond- en voorgrondkleur geen van beide.

Dit is ook al bij <body> opgegeven, maar sommige mensen hebben bij álle elementen de kleuren veranderd. Het heeft immers weinig zin, als ze dat alleen bij de body doen, terwijl de sitebouwer de kleuren ook bij bijvoorbeeld de paragrafen heeft aangepast.

Normaal genomen worden padding en border bij de breedte opgeteld. Hier gelijk onder wordt <header> met een breedte van 100% even breed gemaakt als het venster van de browser. Iets hieronder krijgt <header> een border links en rechts van bij elkaar 57 px breed. Die 57 px zou bij de breedte van 100% komen, waardoor <header> 57 px breder wordt dan het venster van de browser.

Met deze instelling komen padding en border niet buiten, maar binnen de breedte te staan. <header> wordt nu, inclusief border en padding, niet breder dan het venster van de browser.

Normaal genomen wordt een blok-element zoals een <header> automatisch even breed als de ouder van het element. Dat geldt echter niet voor elementen met een fixed positie, zoals deze <header> iets hieronder krijgt. Bij een fixed positie wordt het element niet breder dan nodig is om de inhoud ervan weer te kunnen geven.

Die inhoud bestaat hier uit een aantal elementen, waarvan de breedste de breedte van <header> bepaalt. Dus maar 'ns de inhoud van <header> bekijken.

div#voor-ie, <nav>> en <ul> zijn blok-elementen en worden daarom normaal genomen even breed als hun ouder <header>. Dat schiet dus niet op, want <header> heeft vanwege de fixed positie geen breedte.

input#meer is met display: none; verborgen en heeft daarom geen invloed op de breedte van <header>.

De <h2> in <header> is absoluut gepositioneerd en heeft daarom ook geen invloed op de breedte van <header>. Hetzelfde geldt voor de derde, vierde en vijfde <li>.

Voor de breedte van <header> blijven alleen nog over de eerste en tweede <li>, label#label-meer en de <h1>.

De eerste en tweede <li> zijn naar links gefloat en label#label-meer is naar rechts gefloat. Gefloate elementen worden niet breder dan nodig is om de inhoud ervan weer te geven. Dat is hier alleen 'Pagina 1', 'Pagina 2' en 'Meer'. Waarbij de '1' en '2' ook nog eens op een nieuwe regel worden gezet. 'Pagina Pagina Meer' is zelfs niet breed genoeg om een browservenstertje van 320 px breedte te vullen.

De laatste hoop voor voldoende breedte is gevestigd op de <h1>. Die is niet gefloat en niet gepositioneerd of zoiets en gedraagt zich dus als een fatsoenlijk blok-element: de <h1> wordt even breed als zijn ouder. Maar die ouder is dus <header> en <header> heeft geen breedte. Dat gaat er 'n beetje wanhopig uitzien.

Omdat de <h1> een gewoon blok-element is, wordt de <h1> echter wel even breed als de inhoud ervan. En daarbij wordt de breedte van <header> meegenomen, want die wordt even breed als de inhoud erin. Als de tekst in de <h1> lang genoeg is, vult <header> hierdoor de volle breedte van het venster van de browser. Maar als de tekst in de <h1> kort is, is de <h1> smal en daarmee ook <header>. Of als het venster breed is, is de <h1> toch smaller dan het venster, en daarmee ook <header>.

Op de afbeelding is de tekst in de <h1> ingekort tot alleen het woord 'Lay-out', waardoor de <h1> smaller is dan de eerste twee knoppen en de <label> in het menu. De breedte van <header> wordt nu bepaald door die twee knoppen en de <label>, waardoor <header> smaller is dan het browservenster.

Door aan <header> simpelweg een breedte van 100% te geven, is <header> altijd even breed als het venster van de browser, ongeacht wat er in <header> aanwezig is.

Een breedte in procenten is altijd ten opzichte van de ouder van het element. De ouder van <header> is <body>. <body> is een blok-element, waardoor het normaal genomen automatisch even breed wordt als z'n ouder. De ouder van <body> is <html>. Omdat <html> het buitenste element is, wordt dit normaal genomen even breed als het venster van de browser. Uiteindelijk wordt <header> hierdoor ook even breed als het venster.

Hoogte.

Meestal kun je beter geen hoogte aan een blok-element geven, omdat een blok-element normaal genomen automatisch precies hoog genoeg wordt om de inhoud ervan weer te geven. Een volgend blok-element komt dan normaal genomen netjes daaronder te staan. Hier zou dat betekenen dat <header> bovenaan het venster van de browser komt te staan, en daaronder <main> met de kolom. Maar dit gebeurt hier dus niet.

<header> heeft een fixed positie. Daardoor komt <main> niet netjes beneden <header> te staan, maar bovenaan het browservenster, alsof <header> er helemaal niet is. Hierdoor zou het bovenste deel van de tekst in <main> verdwijnen onder <header>. Om dat te voorkomen, krijgt <main> bij main een tamelijk grote padding aan de bovenkant. <main> zelf verdwijnt dan wel onder <header>, maar de tekst in <main> is nog gewoon zichtbaar.

Om de tekst in <main> enigszins netjes aan te laten sluiten op <header>, krijgt <header> een hoogte. Dan kun je de hoogte van <header> en de hoogte van de padding bij <main> op elkaar afstemmen. In dit geval is het ook niet al te moeilijk om <header> een hoogte te geven, omdat er alleen een <h1> met de titel en wat knoppen in zitten.

Omdat de bezoeker de lettergrootte kan hebben veranderd, kan voor de hoogte van <header> en de padding bovenaan <main> het best een relatieve maat worden gebruikt, die gebaseerd is op de lettergrootte. Bij een grotere letter worden de hoogte van <header> en de padding bovenaan <main> dan beide vergroot of verkleind.

Vaak wordt voor zoiets de eenheid em gebruikt, die is gebaseerd op de lettergrootte in het element. Maar dat zou ook inhouden dat, als ooit in de toekomst de lettergrootte van <header>, <main> of een van de elementen daarbinnen wordt veranderd, de hoogte en de padding opnieuw moeten worden berekend. Met een redelijke kans dat dat wordt vergeten.

Daarom wordt hier als eenheid niet em, maar de minder bekende eenheid rem gebruikt. 'rem' staat voor 'root em'. De 'root' is het basiselement van de pagina. Bij een website is dat <html>. De eenheid rem is gebaseerd op de lettergrootte van <html>, ongeacht de lettergrootte van het element zelf. Een hoogte van 6 rem, zoals <header> hier krijgt, is gebaseerd op de lettergrootte van <html>, en niet op de lettergrootte van <header>, zoals bij em het geval zou zijn.

Ook voor de padding aan de bovenkant van <main> wordt als eenheid rem gebruikt. Hierdoor is ook de hoogte van die padding niet gebaseerd op de lettergrootte in <main>, maar op de lettergrootte van <html>. Als de bezoeker de lettergrootte van <html> verandert door de lettergrootte in de instellingen van de browser te wijzigen, veranderen de hoogte van <header> en de padding bovenaan <main> allebei evenveel, ongeacht de lettergrootte van <header> en <main>, of elementen daarbinnen, zelf.

De hoogte van 6 rem is gewoon door uitproberen gevonden. Met deze hoogte ziet het er netjes uit, en bij een grotere lettergrootte (als de titel en de tekst in de knoppen niet meer op één regel passen) verdwijnt de tekst in <main> niet onder <header>.

Kleur van de border. De breedte wordt gelijk hieronder opgegeven.

Voor de border wordt een border-image gebruikt, dus de kleur is eigenlijk overbodig. Alle grote browsers kunnen inmiddels met een border-image uit de voeten, maar dat is nog niet zo lang zo. Browsers die dat niet konden, vielen terug op de hier opgegeven kleur. Het is nog steeds verstandig een kleur op te geven, want als om een of andere reden de border-image niet gebruikt kan worden, krijgt de border de hier opgegeven kleur.

Bij gebruik van een border-image moet van de specificatie een stijl worden opgegeven. Dat is hier solid. Maar in plaats van deze stijl wordt de border-image gebruikt.

Kleur en stijl van de border zijn gelijk hierboven al opgegeven. Omdat er vier verschillende breedtes zijn, maar kleur en stijl overal hetzelfde, is deze manier van apart opgeven van de breedte efficiënter dan vier volledige regels voor de vier borders.

Voor het kadertje wordt gebruik gemaakt van een border-image. Maar de breedte van de border moet op de gewone manier worden opgegeven. Als geen breedte wordt opgegeven, wordt de standaardinstelling voor de breedte van een border gebruikt: medium (meestal is dat 4 px).

De border heeft vier verschillende breedtes. Die breedtes zijn hetzelfde als het deel van de border-image dat bij die border wordt gebruikt. Meestal is het het handigst als breedte van border en border-image hetzelfde zijn. Als de border breder is dan het van de border-image gebruikte deel, wordt de border-image opgerekt tot de border is gevuld. Als de border smaller is, wordt de border-image samengeperst tot deze erin past. In beide gevallen levert dat 'n soort lachspiegel-effect op. Op het verband tussen de breedte van de border en de border-image wordt uitgebreider ingegaan bij border-image-width.

Aan de onderkant is de breedte van de border 0, oftewel: aan de onderkant is geen border. Dat klopt, want <header> sluit aan de onderkant aan op de kolom in <main>, en tussen <header> en de kolom moet geen border staan.

Hier staat in feite twee keer hetzelfde: border-image: url(../005-pics/kader-klein.png) 19 33 27 24;. Waarom dat zo is, staat bij De voorvoegsels -moz-, -ms- en -webkit-.

Omdat border-image een heel lange beschrijving vraagt, staat dat in een apart hoofdstuk bij Uitgebreide beschrijving van border-image.

Kort samengevat staat hier: gebruik van afbeelding 'kader-klein.png' voor de hoeken de randen van de afbeelding. Aan de bovenkant is die rand 19 px breed, rechts 33 px, onder 27 px en links 24 px. Gebruik de overblijvende stukken in het midden tussen de randen om de ruimte tussen de hoeken op te vullen.

Vastzetten ten opzichte van het venster van de browser. Ook als de rest van de pagina wordt gescrold, blijft <header> - en daarmee titel en menu - bovenaan het venster staan.

Onder <header> staat <main>. <main> loopt helemaal tot de bovenkant van het browservenster, maar dat zie je niet, omdat <header> over <main> heen staat. Normaal genomen zou <main>, omdat het in de html na <header> komt, over <header> heen worden gezet. Maar <main> heeft geen positie en <header> wel, want <header> is fixed gepositioneerd. En een element met een positie komt altijd boven een element zonder positie te staan, ook als geen z-index wordt gebruikt.

h1

Alle <h1>'s. Dat is er maar eentje: de belangrijkste kop van de pagina.

Van zichzelf heeft een <h1> een wel heel enthousiaste lettergrootte. Die wordt hier iets minder gemaakt.

Dit wordt hier tot de essentiële code gerekend omdat <h1>, als de normale lettergrootte voor een <h1> wordt gebruikt, de eronder staande knoppen zover omlaag zet, dat deze over de tekst in <main> zouden komen te staan.

Als eenheid wordt de relatieve eenheid em gebruikt, omdat bij gebruik van een absolute eenheid zoals px niet alle browsers de lettergrootte kunnen veranderen. Zoomen kan wel altijd, ongeacht welke eenheid voor de lettergrootte wordt gebruikt.

Van zichzelf heeft een <h1> een vette letter. Dat wordt hier veranderd in een normale letter.

Tekst horizontaal centreren.

Omdat voor links geen waarde is opgegeven, krijgt links automatisch dezelfde waarde als rechts. Hier staat dus eigenlijk -10px 0 5px 0 in de volgorde boven - rechts - onder - links.

Rechts en links geen marge. Onderaan een kleine marge van 5 px voor wat afstand tussen de <h1> en de knoppen eronder.

Aan de bovenkant wordt de <h1> 10 px naar boven gezet. Bij header heeft <header> aan de bovenkant een border van 19 px breedte gekregen vanwege de gebruikte border-image. Daardoor komt de <h1> wat laag te staan. Door de <h1> 10 px terug naar boven te zetten, komt deze iets over de border-image heen te staan, wat er beter uitziet.

#meer

Het element met id="meer". De <input type="checkbox"> die in browservensters smaller dan 600 px zorgt voor het tonen en verbergen van de laatste drie knoppen van het menu.

Het aankruisvakje wordt verborgen, omdat het foeilelijk is. Het uiterlijk van een aankruisvakje is heel lastig te veranderen. Aan het aankruisvakje is label#label-meer gekoppeld, en via die <label> wordt het aankruisvakje bediend. Een <label> is wel goed op te maken.

Sommige mensen gebruiken niet de muis, maar de Tab-toets om links, tekstvelden, <input>'s, enz. langs te gaan. Bijvoorbeeld omdat ze 'n muis niet kunnen bedienen, of omdat de Tab-toets vaak veel sneller is dan klikken met de muis. Door de <input> te verbergen met display: none; wordt deze genegeerd door de Tab-toets. Het aankruisvakje is daarmee onbereikbaar geworden voor gebruikers van de Tab-toets.

Dit is echter geen probleem, omdat de <input> alleen wordt gebruikt in browservensters smaller dan 600 px. Dat zijn (vrijwel) altijd touchscreens, dus er zullen niet veel mensen een toetsenbord aan zo'n klein schermpje koppelen om de Tab-toets te gebruiken. En als iemand 'n Tab-toets kan bedienen, zal die ook een touchscreen kunnen aanraken.

In vensters minimaal 600 px breed zijn alle vijf de knoppen zichtbaar en gewoon bereikbaar met de Tab-toets.

#label-meer

Het element met id="label-meer". De <label> die bij input#meer hoort. De <input> wordt met behulp van deze <label> bediend. De <label> ziet er precies hetzelfde uit als de knoppen van het menu, alleen is het geen echte knop. Het is de knop waar 'Meer' in staat (of 'Minder', als alle knoppen zichtbaar zijn).

Zelfde achtergrondkleur als de twee knoppen uit het menu.

Voorgrondkleur zwart. Dit is onder andere de kleur van de tekst.

Hoewel dit de standaardkleur is, wordt deze toch specifiek opgegeven. Hierboven is een achtergrondkleur opgegeven. Sommige mensen hebben zelf de voorgrond‑ en/of achtergrondkleur veranderd, bijvoorbeeld omdat ze slecht kleuren kunnen onderscheiden. Als nu de achtergrondkleur wordt veranderd, maar niet de voorgrondkleur, loop je het risico dat tekstkleur en achtergrondkleur te veel op elkaar gaan lijken.

Door beide op te geven, is redelijk zeker dat achtergrond- en tekstkleur genoeg van elkaar blijven verschillen. Als de gebruiker !important heeft gebruikt in een eigen stylesheet, is er nog niets aan de hand, want dan veranderen achtergrond- en voorgrondkleur geen van beide.

Dit is ook al bij <body> opgegeven, maar sommige mensen hebben bij álle elementen de kleuren veranderd. Het heeft immers weinig zin, als ze dat alleen bij de body doen, terwijl de sitebouwer de kleuren ook bij bijvoorbeeld de paragrafen heeft aangepast.

Normaal genomen worden border en padding bij de breedte opgeteld. Hier is dat wat onhandig, omdat de twee knoppen links van deze <label> en deze <label> elk precies een derde van de breedte van <header> moeten vullen. Dat gaat prima met een breedte van 33,333%. Maar als daar nog een border of padding bij komt, wordt de breedte meer dan een derde en passen er geen drie elementen meer naast elkaar.

Deze regel zorgt ervoor dat border en padding binnen de breedte vallen, zodat de totale breedte van de <label> nooit meer dan een derde van <header> wordt.

33,333% is vrijwel hetzelfde als een derde. Drie elementen met een breedte van een derde passen precies naast elkaar. In dit geval zijn dat de twee knoppen links en deze <label>.

Een breedte in procenten is altijd ten opzichte van de ouder. Die ouder is hier <nav>. <nav> is een blok-element en wordt daarom normaal genomen automatisch even breed als z'n ouder div#voor-ie, ook een blok-element. div#voor-ie wordt daardoor normaal genomen ook weer even breed als de ouder daarvan: <header>.

Als je deze keten weer terug volgt, krijgt deze <label> een derde van de breedte van <header>.

Bij header is <header> met width: 100%; even breed gemaakt als het venster van de browser. Uiteindelijk wordt <label> dus even breed als een derde van het venster van de browser. Met de twee knoppen links van <label>, die even breed worden als <label>, vullen de twee knoppen en <label> dus altijd de volle breedte van het venster. Of eigenlijk iets minder, want <header> heeft een border en die gaat er nog af.

(In browservensters met een minimale breedte van 600 px is voldoende ruimte om alle vijf de knoppen van het menu te tonen en wordt deze <label> verborgen.)

Bij li worden de knoppen van het menu naar links gefloat en krijgen deze knoppen een breedte van 33,333%. Omdat alleen de eerste twee knoppen zichtbaar blijven, vullen deze twee knoppen twee derde van de breedte van <header>. Door de <label> naar rechts te floaten, komt deze rechts van de twee knoppen te staan.

Tekst horizontaal centreren.

Zwart randje.

Ronde hoeken.

Omdat voor onder en links geen waarden zijn opgegeven, krijgen die automatisch dezelfde waarde als boven en rechts. Hier staat dus eigenlijk 3px 0 3px 0 in de volgorde boven - rechts - onder - links. Boven en onder wat ruimte rondom de tekst. Hierdoor wordt de <label> gelijk ook even hoog als de ernaast zittende knoppen.

Als het bij deze <label> horende aankruisvakje is aangevinkt, verschijnen de verborgen drie menuknoppen. De tekst op de <label> moet dan veranderen van 'Meer' in 'Minder'. Dat wordt gedaan met behulp van een bij #meer:checked + label::after aangemaakt pseudo-element. Dat pseudo-element wordt absoluut gepositioneerd ten opzichte van deze <label>. Dat kan alleen, als de <label> zelf een positie heeft.

Omdat verder niets wordt opgegeven voor top en dergelijke, heeft dit verder geen enkele invloed op de <label> zelf.

nav h2

Alle <h2>'s binnen een <nav>. Er is hier maar één <nav> en daarin staat maar één <h2>. In deze <h2> staat 'Navigatie voorbeeld', wat is bedoeld voor schermlezers. Mensen die het menu kunnen zien, kunnen de tekst op de knoppen lezen en zien in één oogopslag, waarvoor het menu dient.

Schermlezers kunnen een <nav> aankondigen, zodat duidelijk is dat hier links staan. Maar wat die links doen, is pas bekend, als ze zijn voorgelezen. Zeker als een menu elke pagina wordt herhaald, word je daar niet vrolijk van.

Door bovenin de <nav> een <h2> te zetten die de soort navigatie vermeld, weet de bezoeker gelijk, waarvoor het menu dient. Schermlezers kunnen in één keer het menu passeren, dus na het horen van de titel kan het menu desgewenst gelijk wordt overgeslagen.

Veel gebruikers van schermlezers navigeren door de pagina door alle <h>'s af te gaan. Ook daarvoor is de <h2> handig.

Om de <h2> op de juiste plaats neer te kunnen zetten. Er wordt gepositioneerd ten opzichte van de eerste voorouder die zelf een positie heeft. Dat is hier <header>.

Als bij een absoluut gepositioneerd element geen waarde voor top of bottom is opgegeven, komt het element op dezelfde hoogte te staan, als wanneer het niet absoluut gepositioneerd zou zijn. Het heeft hierdoor invloed op de hoogte van <header>, wat problemen kan veroorzaken. Mogelijk zelfs wat lastig op te lossen problemen, omdat je de <h2> niet ziet en de oorzaak dus niet gelijk zichtbaar is.

Daarom wordt de <h2> helemaal bovenin <header> gezet. Omdat de <h2> tamelijk laag is, zal deze nu nooit meer de hoogte van <header> kunnen beïnvloeden, want de <h1> en de knoppen zijn altijd hoger dan de <h2>.

Ver links buiten het scherm parkeren. Voor schermlezers maakt dat niets uit, die lezen het gewoon voor. Op deze manier wordt de lay-out niet verstoord door een, voor mensen die geen schermlezer gebruiken, overbodige <h2>.

De <h2> wordt niet verborgen met display: none; of visibility: hidden;, omdat schermlezers de <h2> dan zouden negeren.

ul

Alle <ul>'s. Dat is er hier maar eentje. Het menu zit erin.

De gebruikelijke balletjes en dergelijke zijn hier niet welkom.

Deze instellingen zijn niet bij alle browsers hetzelfde, daarom worden ze overal weggehaald.

De drie <li>'s met de knoppen rechts in het menu worden pas zichtbaar, als daarvoor wordt gekozen. Als ze zichtbaar worden, worden ze absoluut gepositioneerd ten opzichte van deze <ul>. Dat kan alleen, als de <ul> zelf ook een positie heeft. Omdat niets voor top en dergelijke wordt ingevuld, heeft dit verder geen invloed op de <ul> zelf.

li

Alle <li>'s. Er zijn vijf lijst-items, voor elke knop van het menu één.

In browservensters smaller dan 600 px is niet genoeg ruimte voor vijf knoppen naast elkaar, daarom worden alleen de <li>'s met de twee meest linkse knoppen getoond. Rechts daarvan komt een <label>, waarmee de resterende drie knoppen kunnen worden getoond.

33,333% is vrijwel hetzelfde als een derde. Drie elementen met een breedte van een derde passen precies naast elkaar. In dit geval zijn dat de twee <li>'s met de twee knoppen links, en de rechts daarvan zittende <label> met de tekst 'Meer' of 'Minder'. Er zijn weliswaar vijf <li>'s, maar de derde, vierde en vijfde worden iets verderop bij li:nth-of-type(n + 3) verborgen.

Een breedte in procenten is altijd ten opzichte van de ouder. Die ouder is hier <ul>, een blok-element. Een blok-element wordt normaal genomen automatisch even breed als z'n ouder. De ouder van <ul> is hier <nav>, ook een blok-element en daarom normaal genomen automatisch ook even breed als z'n ouder div#voor-ie, ook weer een blok-element. div#voor-ie wordt daardoor normaal genomen ook weer even breed als de ouder daarvan: <header>.

Als je deze keten weer terug volgt, krijgen de <li>'s een derde van de breedte van <header>.

Bij header is <header> met width: 100%; even breed gemaakt als het venster van de browser. Uiteindelijk worden de <li>'s dus even breed als een derde van het venster van de browser. Met de <label> rechts van de twee <li>'s vullen de twee knoppen en <label> dus altijd de volle breedte van het venster. Of eigenlijk iets minder, want <header> heeft een border en die gaat er nog af.

Een <li> is een blok-element en wordt daarom op een nieuwe regel gezet. Door ze naar links te floaten, komen ze op dezelfde regel te staan. Als het niet meer op de regel past, wordt een volgende regel begonnen. Hier speelt dat niet, want twee <li>'s en een <label> die alle drie precies een derde groot zijn, passen precies op één regel.

li:nth-of-type(n + 3)

In browservensters smaller dan 600 px is niet genoeg ruimte om vijf knoppen weer te geven. Daarom worden de drie <li>'s met de drie knoppen rechts verborgen. Ze worden pas getoond, nadat daarvoor is gekozen. Deze selector regelt het verbergen van de drie knoppen.

Op de afbeelding zijn de twee knoppen links zichtbaar. Rechts daarvan de <label> waarmee de drie verborgen knoppen getoond kunnen worden. Onder de <label> zijn de drie knoppen met behulp van de <label> op het scherm gezet.

In dit geval gaat het om de derde, vierde en vijfde <li>. Dit zijn de <li>'s die, in browservensters smaller dan 600 px, verborgen moeten worden.

Om de drie <li>'s op de juiste plaats neer te kunnen zetten. Er wordt gepositioneerd ten opzichte van de eerste voorouder die zelf een positie heeft. Dat is hier de <ul>, waar de <li>'s in zitten.

Je zou de drie knoppen ook kunnen verbergen met display: none; of visibility: hidden;, maar dan zouden schermlezers de knoppen ook negeren. Hier iets onder worden ze met left: -20000px; links buiten het scherm geparkeerd. Ze zijn dan niet zichtbaar, maar een schermlezer leest ze gewoon voor.

Bij li zijn de <li>'s naar links gefloat, waardoor ze allemaal op dezelfde regel staan. Deze drie <li>'s moeten echter wel onder elkaar komen te staan en dus niet worden gefloat. Dat zou je kunnen bereiken met float: none;. Maar dat is niet nodig, want absoluut gepositioneerde elementen negeren float.

Precies onder de <label> met 'Meer' of 'Minder' neerzetten.

Nu komen alle drie de <li>'s over elkaar heen te staan. Iets lager worden daarom de vierde en vijfde <li> lager gezet. Door hier al top op te geven, spaar je 'n regel uit voor de derde <li>.

Ver links buiten het scherm parkeren.

li:nth-of-type(n + 3) a

De <a>'s in de derde, vierde en vijfde <li>.

Hoe deze selector werkt, wordt beschreven bij li:nth-of-type(n + 3). Het enige verschil is dat het hier niet om de <li>'s zelf gaat, maar om de <a> daarin.

Deze constructie is bedoeld voor browservensters smaller dan 600 px. Die worden niet alleen bediend door lieftallige kleutervingertjes die overal bij kunnen, maar ook door ruige slopersklauwen die meer op breekijzers zijn ingesteld. Op de afbeelding links zijn de knoppen niet vergroot. Zie je al voor je hoe iemand met kolenschoppen na 'n avondje stappen de 'Pagina 4' probeert te raken?

Daarom wordt de regelhoogte van de links verhoogd, zodat ze makkelijker zijn te bedienen. Omdat geen hoogte aan de <a>'s is gegeven, is dit ook gelijk de hoogte van de <a>. De <li>'s, waar de <a>'s in zitten, hebben ook geen hoogte, waardoor ook deze even hoog worden als deze regelhoogte.

Tekst wordt normaal genomen automatisch halverwege de regelhoogte neergezet, De tekst is hiermee ook gelijk verticaal gecentreerd.

li:nth-of-type(4)

Bij li:nth-of-type(n + 3) zijn de derde, vierde en vijfde <li> allemaal met top: 26px; over elkaar heen op dezelfde plaats gezet. Hier wordt de vierde <li> onder de derde gezet.

li:nth-of-type(5)

Precies hetzelfde verhaal als gelijk hierboven bij li:nth-of-type(4), maar nu niet voor de vierde, maar voor de vijfde <li>. Deze wordt hier onder de vierde <li> gezet.

#meer:checked + label::after

Zelfde achtergrondkleur als de <label>, waar het pseudo-element bij hoort. Zonder achtergrondkleur is het pseudo-element doorzichtig en zou ook de tekst 'Meer' nog zichtbaar zijn.

De tekst die moet worden getoond, als alle vijf de knoppen zichtbaar zijn.

Een breedte in procenten is altijd ten opzichte van de ouder van het element. Dat is de <label>, waar het pseudo-element bij hoort, Het pseudo-element wordt dus even breed als de <label>, waardoor de <label> volledig wordt bedekt.

Om het pseudo-element op de juiste plaats neer te kunnen zetten. Er wordt gepositioneerd ten opzichte van de eerste voorouder die zelf een positie heeft. Dat is label#label-meer, waar dit pseudo-element bij hoort.

Standaard is een met ::after gemaakt pseudo-element een inline-element. Hierdoor kunnen eigenschappen als breedte niet worden gebruikt. Door het element absoluut te positioneren verandert het in een soort blok-element, waardoor dit soort eigenschappen wel is te gebruiken.

Helemaal links zetten.

#meer:checked ~ ul li

Met deze selector worden de drie meest rechtse knoppen op het scherm gezet, als het aankruisvakje voor 'Meer' is aangevinkt.

Alles bij elkaar:

Bij li:nth-of-type(n + 3) zijn de derde, vierde en vijfde <li> onzichtbaar gemaakt door ze links buiten het scherm te parkeren. Eigenlijk hoeven alleen deze drie <li>'s door deze selector aangesproken te worden. Maar deze selector heeft geen invloed op de eerste en tweede <li>, omdat die niet absoluut zijn gepositioneerd. Daarom is het in dit geval simpeler deze selector gewoon voor álle <li>'s te laten gelden.

Met right: 0; komen de drie knoppen netjes onder de <label> met 'Meer' te staan.

Eerder is echter bij li:nth-of-type(n + 3) left: -20000px; opgegeven. Bij li is eerder met width: 33.3333%; een breedte van een derde van <header> aan de <li>'s gegeven.

De combinatie left: -20000px; en tegelijkertijd right: 0; zou nog kunnen. Dan krijg je wel hééĺ brede knoppen die grotendeels links buiten het scherm staan, maar het kan. In combinatie met een breedte van een derde van <header> wordt het echter onmogelijk. Bij een onmogelijke combinatie van left, width en right 'wint' left: de knoppen zouden gewoon links buiten het scherm blijven staan, omdat right: 0; wordt genegeerd. Daarom wordt left met left: auto; teruggezet naar de standaardinstelling voor left. Nu werkt right: 0; wel.

a

Alle <a>'s. Dat zijn er hier vijf, eentje voor elke knop.

Achtergrondkleur.

Voorgrondkleur zwart. Dit is onder andere de kleur van de tekst.

Hoewel dit de standaardkleur is, wordt deze toch specifiek opgegeven. Hierboven is een achtergrondkleur opgegeven. Sommige mensen hebben zelf de voorgrond‑ en/of achtergrondkleur veranderd, bijvoorbeeld omdat ze slecht kleuren kunnen onderscheiden. Als nu de achtergrondkleur wordt veranderd, maar niet de voorgrondkleur, loop je het risico dat tekstkleur en achtergrondkleur te veel op elkaar gaan lijken.

Door beide op te geven, is redelijk zeker dat achtergrond- en tekstkleur genoeg van elkaar blijven verschillen. Als de gebruiker !important heeft gebruikt in een eigen stylesheet, is er nog niets aan de hand, want dan veranderen achtergrond- en voorgrondkleur geen van beide.

Dit is ook al bij <body> opgegeven, maar sommige mensen hebben bij álle elementen de kleuren veranderd. Het heeft immers weinig zin, als ze dat alleen bij de body doen, terwijl de sitebouwer de kleuren ook bij bijvoorbeeld de paragrafen heeft aangepast.

Een <a> is een inline-element. Daardoor kun je eigenschappen als text-align niet gebruiken. Door er een blok-element van te maken, worden deze eigenschappen wel bruikbaar.

Een inline-element wordt niet breder dan nodig is, om de inhoud ervan weer te kunnen geven. Hier zou dat de tekst in de <a> zijn. Een blok-element wordt even breed als z'n ouder. Dat zijn hier de <li>'s, die bij li een derde van de breedte van <header> hebben gekregen. Omdat de <a>'s ook die breedte krijgen, hebben ook de knoppen gelijk de goede breedte.

Tekst horizontaal centreren.

De gebruikelijke onderstreping van een link weghalen. Door het uiterlijk van de knoppen is al duidelijk genoeg dat het hier om een link gaat, de onderstreping is hier alleen maar lelijk.

Zwart randje.

Ronde hoeken.

Omdat voor onder en links geen waarde is ingevuld, krijgen die automatisch dezelfde waarde als boven en rechts. Hier staat dus eigenlijk 3px 0 3px 0 in de volgorde boven - rechts - onder - links. Boven en onder kleine afstand tussen de rand om en de tekst in de knop.

a:visited

Alle <a>'s, maar alleen als deze bezocht (:visited) zijn.

Lichtgele achtergrondkleur. Hierdoor is te zien, dat ze bezocht zijn.

main

Alle <main>'s. Dat is er maar eentje. De belangrijkste inhoud van de pagina staat erin.

Witte achtergrond.

Voorgrondkleur zwart. Dit is onder andere de kleur van de tekst.

Hoewel dit de standaardkleur is, wordt deze toch specifiek opgegeven. Hierboven is een achtergrondkleur opgegeven. Sommige mensen hebben zelf de voorgrond‑ en/of achtergrondkleur veranderd, bijvoorbeeld omdat ze slecht kleuren kunnen onderscheiden. Als nu de achtergrondkleur wordt veranderd, maar niet de voorgrondkleur, loop je het risico dat tekstkleur en achtergrondkleur te veel op elkaar gaan lijken.

Door beide op te geven, is redelijk zeker dat achtergrond- en tekstkleur genoeg van elkaar blijven verschillen. Als de gebruiker !important heeft gebruikt in een eigen stylesheet, is er nog niets aan de hand, want dan veranderen achtergrond- en voorgrondkleur geen van beide.

Dit is ook al bij <body> opgegeven, maar sommige mensen hebben bij álle elementen de kleuren veranderd. Het heeft immers weinig zin, als ze dat alleen bij de body doen, terwijl de sitebouwer de kleuren ook bij bijvoorbeeld de paragrafen heeft aangepast.

Een <main> is een blok-element. Maar <main> bestaat nog niet zolang. Oudere browsers kennen het niet, en een onbekend element wordt standaard als inline-element weergegeven. Daardoor zou een aantal eigenschappen zoals min-height niet te gebruiken zijn. Nu is <main> in alle browsers een blok-element.

Normaal genomen worden border en padding bij de breedte opgeteld. Hier is dat wat onhandig, omdat de <main> de volle breedte en hoogte van het browservenster moet vullen. Als daar nog border en padding bij zouden komen, wordt <main> breder en hoger dan het venster. Door deze regel worden border en padding niet bij de breedte en hoogte opgeteld, maar vallen daarbinnen.

Altijd minimaal 100% hoog maken.

Een hoogte in procenten is altijd ten opzichte van de ouder van het element. Die ouder is hier <body>, die bij body ook een hoogte van 100% heeft gekregen. <body> wordt daardoor ook weer even hoog als de ouder van <body>. Dat is <html>, die weer bij html een hoogte van 100% heeft gekregen. Omdat <html> het buitenste element is, wordt dit even hoog als het venster van de browser.

De minimumhoogte van <main> is dus gelijk aan de hoogte van het browservenster, ongeacht hoe hoog dat venster is. Hierdoor staat de border van <main> altijd onderaan het venster, ook als er weinig tekst en dergelijke in <main> zitten.

Aan de bovenkant staat <main> tegen de bovenkant van het browservenster aan. Maar daar staat ook <header>, waarin menu en titel zitten. Daardoor verdwijnt het bovenste deel van <main> onder <header>. Om toch alle tekst en dergelijke in <main> te kunnen zien, krijgt <main> iets hieronder een padding aan de bovenkant die even hoog is als de hoogte van <main>.

Kleur van de border. De breedte wordt gelijk hieronder opgegeven.

Voor de border wordt een border-image gebruikt, dus de kleur is eigenlijk overbodig. Alle grote browsers kunnen inmiddels met een border-image uit de voeten, maar dat is nog niet zo lang zo. Browsers die dat niet konden, vielen terug op de hier opgegeven kleur. Het is nog steeds verstandig een kleur op te geven, want als om een of andere reden de border-image niet gebruikt kan worden, krijgt de border de hier opgegeven kleur.

Bij gebruik van een border-image moet van de specificatie een stijl worden opgegeven. Dat is hier solid. Maar in plaats van deze stijl wordt de border-image gebruikt.

Kleur en stijl van de border zijn gelijk hierboven al opgegeven. Omdat er vier verschillende breedtes zijn, maar kleur en stijl overal hetzelfde, is deze manier van apart opgeven van de breedte efficiënter dan vier volledige regels voor de vier borders.

Voor het kadertje wordt gebruik gemaakt van een border-image. Maar de breedte van de border moet op de gewone manier worden opgegeven. Als geen breedte wordt opgegeven, wordt de standaardinstelling voor de breedte van een border gebruikt: medium (meestal is dat 4 px).

De border heeft vier verschillende breedtes. Die breedtes zijn hetzelfde als het deel van de border-image dat bij die border wordt gebruikt. Meestal is het het handigst als breedte van border en border-image hetzelfde zijn. Als de border breder is dan het van de border-image gebruikte deel, wordt de border-image opgerekt tot de border is gevuld. Als de border smaller is, wordt de border-image samengeperst tot deze erin past. In beide gevallen levert dat 'n soort lachspiegel-effect op. Op het verband tussen de breedte van de border en de border-image wordt uitgebreider ingegaan bij border-image-width.

Aan de bovenkant is de breedte van de border 0, oftewel: aan de bovenkant is geen border. Dat klopt, want <main> sluit aan de bovenkant aan op <header>, en tussen <main> en <header> moet geen border staan.

Voor de border wordt gebruik gemaakt van een border-image. Aan de buitenkant van de hoeken is die border-image doorzichtig. Daardoor zie je daar de onder de border-image zittende witte achtergrondkleur van <main>. Op de afbeelding is die witte achtergrondkleur even veranderd in rood, omdat dat duidelijker is.

Door de hoeken rechts- en linksonder rond te maken, wordt ook de witte achtergrondkleur afgerond. Deze is daardoor niet meer zichtbaar buiten de hoeken. Omdat de doorzichtige ruimte links hoger is dan rechts, moet de afronding links groter zijn.

Achter de witte achtergrondkleur zit de bruine achtergrondkleur die <body> bij body heeft gekregen.

In plaats van de witte achtergrondkleur van <main>, is de bruine achtergrondkleur van <body> nu buiten de hoeken zichtbaar. Die sluit veel beter aan op de kleur van de border, zoals op de afbeelding is te zien.

Hier staat in feite twee keer hetzelfde: border-image: url(../005-pics/kader-klein.png) 19 33 27 24;. Waarom dat zo is, staat bij De voorvoegsels -moz-, -ms- en -webkit-.

Omdat border-image een heel lange beschrijving vraagt, staat dat in een apart hoofdstuk bij Uitgebreide beschrijving van border-image.

Kort samengevat staat hier: gebruik van afbeelding 'kader-klein.png' voor de hoeken de randen van de afbeelding. Aan de bovenkant is die rand 19 px breed, rechts 33 px, onder 27 px en links 24 px. Gebruik de overblijvende stukken in het midden tussen de randen om de ruimte tussen de hoeken op te vullen.

Omdat voor rechts geen waarde is opgegeven, krijgt rechts automatisch dezelfde waarde als links. Hier staat dus eigenlijk 6rem 5px 5px 5px in de volgorde boven - rechts - onder - links.

Rechts, onder en links kleine afstand tussen tekst in en rand om <main>.

Aan de bovenkant is een veel grotere padding aangebracht, omdat <main> onder <header> met titel en menu staat. Als eenheid wordt de relatieve eenheid rem gebruikt. Deze is ongeveer hetzelfde als em, maar is gebaseerd op de lettergrootte van de browser en niet op de lettergrootte van <main>. Hierdoor maakt het niets uit, als <header> een andere lettergrootte heeft dan <main>. Een uitgebreidere uitleg is te vinden bij <header> onder height: 6rem;.

@media screen and (min-width: 430px)

De css die hier tot nu toe staat, geldt voor alle browservensters.

De css die binnen deze media query staat, geldt alleen voor vensters die minimaal 430 px breed zijn. In deze bredere vensters past de titel altijd op één regel, daarom kan <header> iets minder hoog worden.

Gelijk na deze regel komt een { te staan, en aan het einde van de css die binnen deze query valt een bijbehorende afsluitende }. Die zijn in de regel hierboven weggevallen, maar het geheel ziet er zo uit:

Voor de eerste css binnen deze media-regel staat dus een extra {, en aan het eind staat een extra }.

Als je nou 'n mobieltje hebt met een resolutie van - ik roep maar wat - 1024 x 768 px, dan geldt deze media query soms toch niet voor dat mobieltje. Terwijl dat toch echt meer dan 430 px breed is. Een vuig complot van gewetenloze multinationals? Voordat je je gaat beklagen bij Radar, zou ik eerst even verder lezen.

Steeds meer mobiele apparaten, maar ook steeds meer gewone beeldschermen, hebben een hogere resolutiedichtheid. Dat wil zeggen dat ze kleinere pixels hebben, die dichter bij elkaar staan. Daardoor zijn foto's, tekst, en dergelijke veel scherper weer te geven. Hoe kleiner de puntjes (de pixels) zijn, waaruit een afbeelding is opgebouwd, hoe duidelijker het wordt.

Er ontstaat alleen één probleem: als je de pixels twee keer zo klein maakt, wordt ook wat je ziet twee keer zo klein. En inmiddels zijn er al apparaten met pixels die meer dan vier keer zo klein zijn. Een lijntje van 1 px breed zou op die apparaten minder dan 'n kwart van de oorspronkelijke breedte krijgen en vrijwel onzichtbaar zijn. Een normale foto zou in een thumbnail veranderen. Kolommen zouden heel smal worden. Tekst zou onleesbaar klein worden. Allemaal fantastisch scherp, maar je hebt 'n vergrootglas nodig om 't te kunnen zien.

Om dit te voorkomen wordt een verschil gemaakt tussen css-pixels en schermpixels (in het Engels device pixels'). De css-pixels zijn gebaseerd op de - tot voor kort - normale beeldschermen van de desktop. 1 css-pixel is op zo'n beeldscherm 1 pixel. Het aantal schermpixels is het werkelijk op het apparaat aanwezige aantal pixels (dat is het aantal pixels, waarvoor je hebt betaald).

Dat eerder genoemde mobieltje van 1024 x 768 px heeft wel degelijk het aantal pixels, waarvoor je hebt betaald. Maar die zitten dichter bij elkaar. Op een gewoon beeldscherm zitten 96 pixels per inch, wat wordt uitgedrukt met de eenheid ppi ('pixels per inch'). (Vaak wordt foutief de eenheid dpi ('dots per inch') gebruikt. Die eenheid is voor printers.) Als dat mobieltje een resolutie van 192 ppi heeft, 192 pixels per inch, zijn de pixels ervan twee keer zo klein als op een origineel beeldscherm. Er zijn per inch twee keer zoveel schermpixels aanwezig.

Om nu te voorkomen dat alles op dat mobieltje twee keer zo klein wordt, geeft het mobieltje niet het echte aantal schermpixels (1024 x 768), maar een lager aantal css-pixels door bij een media query. De 192 ppi van het mobieltje is twee keer zo veel als de 96 ppi van een normaal beeldscherm. Het aantal css-pixels is dan het aantal schermpixels gedeeld door 2. 1024 x 768 gedeeld door 2 is 512 x 384 px. Het aantal css-pixels is 512 x 384 px en zit daarmee dus in landschapsstand ruim boven de grens van deze media query, maar in portretstand eronder.

Maar ook in landschapsstand zal het erom spannen, omdat de browser zelf soms ook nog wat ruimte inneemt, en je daardoor net onder de 430 px uit zou kunnen komen. En sommige browsers geven niet helemaal het correcte aantal css-pixels door.

Je bent dus niet opgelicht, of in ieder geval niet wat betreft het aantal pixel.

Door deze truc is een lijn van 1 px breed op een normaal beeldscherm ook op het mobieltje nog steeds 1 px breed, alleen wordt die ene (css‑)pixel opgebouwd uit twee schermpixels (feitelijk vier, want het verhaal geldt voor breedte én hoogte). De dikte van het lijntje is hetzelfde, maar het is veel fijner opgebouwd. Bij lijntjes is dat verschil bijvoorbeeld in bochten goed te zien.

Hetzelfde verhaal geldt voor hogere resoluties, Een tablet met een breedte van 4096 schermpixels en een ppi van 384 (vier keer de originele dichtheid) geeft 4096 gedeeld door 4 = 1024 css-pixel door. Het lijntje van 1 px breedte op de originele monitor is nog steeds 1 css-pixel breed op de tablet, maar die ene css-pixel is nu opgebouwd uit zestien schermpixel.

(Overigens kun je met behulp van media query's ook testen op de resolutie met gebruik van het sleutelwoord 'resolution'. Apple gebruikt het niet-standaard 'device-pixel-ratio', maar het idee is hetzelfde. Dit kan bijvoorbeeld handig zijn om te bepalen, hoe groot een foto moet zijn.)

Kort samengevat: omdat niet het aantal schermpixels (waarvoor je hebt betaald), maar het aantal css-pixels (de door de ontwerper bedoelde afmeting) wordt doorgegeven, wordt voorkomen dat een hogeresolutiescherm onleesbaar klein wordt.

header

Alle <header>'s. Hier is maar één <header> aanwezig, waarbinnen titel en knoppen zitten.

In <header> zitten de titel en de menuknoppen. In smalle browservensters past de titel niet op één regel, maar staat op twee regels. Hierdoor worden de onder de titel staande knoppen omlaag gedrukt, waardoor ze over <main> met de kolom kunnen komen te staan. En als <header> te laag is voor titel en knoppen, staan de knoppen gedeeltelijk buiten de bruine achtergrond van <header>.

Om dat te voorkomen heeft <header> bij header een hoogte van 6 rem gekregen. Dat levert voldoende ruimte op om de titel eventueel op twee regels te zetten, zonder dat de knoppen over <main> komen te staan.

In browservensters van 430 px en breder staat de titel altijd op één regel, daarom kan de hoogte van <header> iets minder worden. Eigenlijk is dat al het geval bij vensters van rond de 405 px breed, maar het is goed wat speling te nemen. Als iemand bijvoorbeeld de gebruikte lettersoort niet heeft, zou het kunnen zijn dat de vervangende letter iets groter is.

Als eenheid wordt rem gebruikt en niet de bekendere eenheid em. 'rem' staat voor 'root em'. De 'root' is het basiselement van de pagina. Bij een website is dat <html>. De eenheid rem is gebaseerd op de lettergrootte van <html>, ongeacht de lettergrootte van het element zelf. Een hoogte van 4,5 rem, zoals <header> hier krijgt, is gebaseerd op de lettergrootte van <html>, en niet op de lettergrootte van <header>, zoals bij em het geval zou zijn.

Omdat <main> tot bovenaan het browservenster doorloopt, valt de bovenkant van <main> weg achter <header>. Door <main> hier gelijk onder aan de bovenkant een padding van ook 4,5 rem te geven, is de padding altijd gelijk aan de hoogte van <header>, ongeacht lettergrootte in <header> en <main>.

Een uitgebreidere uitleg over rem staat bij height: 6rem;.

main

Alle <main>'s. Dat is er maar eentje. De belangrijkste inhoud van de pagina staat erin.

<main> staat gedeeltelijk onder <header>, daarom moet <main> een padding aan de bovenkant krijgen, die even hoog is als <header>. Anders zou er tekst en dergelijke kunnen verdwijnen onder <header>. Een uitgebreider verhaal staat gelijk hierboven bij header.

media screen and (max-width: 599px)

De opbouw van deze regel staat beschreven bij @media screen and (min-width: 430px). Er is één verschil: het browservenster mag maximaal 599 px (max-width: 599px) breed zijn.

In browservensters smaller dan 600 px zijn niet alle knoppen zichtbaar. De drie knoppen rechts worden pas zichtbaar, als input#meer wordt aangevinkt. Om dit te regelen worden selectors gebruikt, waarin + en ~ voorkomen. Oudere versies van Android browser en sommige versies van Opera Mini op Android kunnen hiermee niet uit de voeten, waardoor de knoppen niet zichtbaar worden. De css binnen deze media query is voor die browsers bedoeld.

Omdat dit probleem niet speelt in browservensters met een minimale breedte van 600 px (daarin zijn alle vijf de knoppen zichtbaar), is een aparte media query voor smallere vensters gemaakt. Hierdoor kan deze bug worden opgelost, zonder browsers in bredere vensters met de oplossing op te zadelen.

ul

Alle <ul>'s. Dat is er hier maar eentje. Het menu zit erin.

Deze animatie lost de hierboven beschreven problemen op. In feite is het helemaal geen echte animatie, maar het werkt, en daar gaat het om. Een uitgebreidere beschrijving is te vinden bij @-webkit-keyframes bugfix.

@media screen and (min-width: 600px)

De opbouw van deze regel staat beschreven bij @media screen and (min-width: 430px). Er is één verschil: het browservenster moet minimaal 600 px (min-width: 600px) breed zijn.

De css die binnen deze media query staat, geldt alleen voor vensters die minimaal 600 px breed zijn. In deze bredere vensters is voldoende ruimte om de vijf knoppen van het menu altijd te tonen.

De grens van 600 px is ietwat willekeurig genomen. Als de letters worden vergroot, kan het cijfer van de pagina in de knoppen op een nieuwe regel komen te staan, waardoor de knoppen twee keer zo hoog worden. Ze zouden hierdoor over

<main> kunnen komen te staan. De hoogte van <header> en padding aan de bovenkant van <main> zijn opgegeven in rem. Daardoor groeien hoogte en padding mee, als de bezoeker de lettergrootte heeft vergroot.

Bij een breedte van 600 px komen, ook bij een grotere letter, de knoppen niet meer over de tekst in <main> te staan. Op de afbeelding staat een browservenster van 600 px breed. De lettergrootte is 200%. De knoppen staan precies boven de tekst, waardoor er niets wegvalt. Mooi is het niet, maar er verdwijnt in ieder geval geen tekst.

#label-meer

Het element met id="label-meer". De <label> die bij input#meer hoort. Dit is de <input> die voor het verbergen en tonen van de drie rechter knoppen zorgt. De <input> wordt met behulp van deze <label> bediend.

Omdat de menuknoppen allemaal zichtbaar zijn, is deze <label> niet meer nodig en kan worden verborgen.

li:nth-of-type(n)

Deze selector is voor alle <li>'s bedoeld, dus eigenlijk had hier het veel simpeler li kunnen staan. Maar dat zou hier niet werken.

Bij li:nth-of-type(n + 3), li:nth-of-type(4) en li:nth-of-type(5) worden respectievelijk de drie laatste <li>'s, de vierde <li> en de vijfde <li> aangesproken. In deze drie selectors wordt gebruikt gemaakt van de pseudo-class nth-of-type. Omdat in deze drie selectors li voorkomt én een pseudo-class, hebben deze selectors meer specificiteit (meer 'gewicht') dan een selector met alleen li.

Als hier alleen li zou worden gebruikt, zouden de drie eerdere selectors gewoon 'winnen', ook al staat li later in de css, omdat ze meer specificiteit hebben. Daarom wordt hier aan li ook de pseudo-class nth-of-type toegevoegd: li:nth-of-type(n). Nu hebben de drie eerdere selectors en de selector hier evenveel specificiteit en nu 'wint' daarom de selector die het laatst in de css staat.

(Je zou dit ook op andere manieren kunnen oplossen. Als je bijvoorbeeld #voor-ie li gebruikt als selector, staat er een id in de selector. Een id 'wint' altijd van een pseudo-class, dus dat zou ook werken.)

19% is haast een vijfde. Vijf elementen met een breedte van een vijfde passen precies naast elkaar. In dit geval zijn dat de vijf <li>'s, waarbinnen de vijf knoppen zitten.

Hier gelijk onder krijgen de <li>'s links en rechts een marge van 0,5%. De totale breedte van elke <li> is daarmee 20% geworden, precies een vijfde. De marge zorgt ervoor dat de knoppen niet helemaal tegen elkaar aan staan.

Een breedte in procenten is altijd ten opzichte van de ouder. Die ouder is hier <ul>, een blok-element. Een blok-element wordt normaal genomen automatisch even breed als z'n ouder. De ouder van <ul> is hier <nav>, ook een blok-element en daarom normaal genomen automatisch ook even breed als z'n ouder div#voor-ie, ook weer een blok-element. div#voor-ie wordt daardoor normaal genomen ook weer even breed als de ouder daarvan: <header>.

Als je deze keten weer terug volgt, krijgen de <li>'s een vijfde van de breedte van <header>. Bij header is <header> met width: 100%; even breed gemaakt als het venster van de browser. Uiteindelijk worden de <li>'s dus even breed als een vijfde van het venster van de browser en dus altijd de volle breedte van het venster. Of eigenlijk iets minder, want <header> heeft een border en die gaat er nog af.

Omdat voor onder en links geen waarden zijn opgegeven, krijgen deze automatisch dezelfde waarde als boven en rechts. Hier staat dus eigenlijk 0 0.5% 0 0.5% in de volgorde boven - rechts - onder - links. Boven en links geen marge, links en rechts een marge van 'n half procent. Hierdoor staan de knoppen niet helemaal tegen elkaar aan.

Bij li:nth-of-type(n + 3) zijn de rechter drie knoppen absoluut gepositioneerd, om ze buiten het scherm te kunnen verbergen. Hier zijn ze gewoon zichtbaar, dus dit is niet meer nodig.

@media screen and (min-width: 1000px)

De opbouw van deze regel staat beschreven bij @media screen and (min-width: 430px). Er is één verschil: het browservenster moet minimaal 1000 px (min-width: 1000px) breed zijn.

De css die binnen deze media query staat, geldt alleen voor vensters die minimaal 1000 px breed zijn. In brede vensters wordt de kolom erg breed. Daardoor worden regels erg lang en lastig te lezen. Daarom wordt de breedte beperkt tot 1000px.

Je kunt dit natuurlijk ook op andere manieren oplossen, bijvoorbeeld door de tekst in smallere blokken op te delen.

body

Eerder heeft <body> een andere achtergrondkleur gekregen, omdat alleen twee hoekjes links‑ en rechtsonder een heel klein beetje achtergrondkleur van <body> laten zien.

Hier is links en rechts van <header> en <main> weer ruimte om de standaardkleur van <body> te laten zien.

Iets groter dan standaard. 't Zal de leeftijd zijn, maar ik vind de standaardgrootte wat te klein.

Als eenheid wordt de relatieve eenheid % gebruikt, omdat bij gebruik van een absolute eenheid zoals px niet alle browsers de lettergrootte kunnen veranderen. Zoomen kan wel altijd, ongeacht welke eenheid voor de lettergrootte wordt gebruikt.

body::before

Met behulp van ::before wordt bij <body> een pseudo-element gemaakt om een kleine kleurcorrectie aan te brengen. <main> loopt onder <header> door. Dat betekent dat ook de met behulp van een border-image gemaakte border van <main> doorloopt onder <header>. En daar ontstaat een klein probleem, omdat de hoeken van de border-image aan de buitenkant doorzichtig zijn.

Op de afbeelding links staat de rechterbovenhoek van <header>. Aan de buitenkant van die hoek is de border van <main> te zien. Op de afbeelding rechts staat hetzelfde, maar nu is de buitenkant van de hoek met behulp van het hier gemaakte pseudo-element afgedekt met dezelfde kleur als de rest van de pagina buiten <header> en <main> heeft.

Je zou dit ook anders kunnen oplossen, bijvoorbeeld door de border-image een achtergrondkleur te geven, maar met deze methode is de correctie heel simpel aan te passen aan een andere achtergrondkleur van <body>.

(In browservensters smaller dan 1000 px is de border smaller. Het is daar opgelost door <header> bij header een bruine achtergrondkleur te geven, die aansluit op de border.)

Zelfde achtergrondkleur als <body> bij body heeft gekregen.

Voorgrondkleur doorzichtig. Dit is ook de kleur van tekst. Gelijk hieronder bij content wordt duidelijk, waarom er ook wat tekst in dit pseudo-element moet staan.

In content wordt normaal genomen leesbare tekst gezet. Hier is tekst niet nodig, want voor het afdekken van de buitenkant van de hoekjes is alleen de achtergrondkleur van het element nodig. Maar Internet Explorer 11 op Windows 8.1 (en alleen die versie op alleen dat besturingssysteem) heeft een bug. Als er niet minstens één karakter in content zit, wordt de achtergrondkleur niet weergegeven. En is het hele pseudo-element dus zinloos.

Probleem is alleen dat schermlezers tegenwoordig de inhoud van content voorlezen. En een (vaste) spatie of zoiets werkt niet, het moet echt een zichtbaar karakter zijn. Daarom is gezocht naar een karakter dat niet wordt voorgelezen: de 'Greek tonos'. Dit is kennelijk een of ander Grieks accent.

Dit teken kan niet op de gewone manier worden weergegeven, omdat er simpelweg geen toets voor is. Mogelijk wel op een Grieks toetsenbord, maar dat is even kwijt.

utf-8 is een systeem, waarin voor (vrijwel) alle tekens uit alle geschreven talen een soort code bestaat. Met behulp van die code kan elk teken worden weergegeven (en nog veel meer, zoals symbolen, dominostenen en zelfs runentekens). De code voor de 'Greek tonos' is 0384. Dit wordt tussen aanhalingstekens in content gezet, net zoals je 'n 'A' of wat dan ook erin zou zetten. Alleen wordt het voorafgegaan door een schuine streep: "\0384". Hierdoor weet de browser dat het een code is. Zonder die schuine streep zou gewoon '0384' worden weergegeven.

<header> wordt bij header 1000 px breed gemaakt, dus wordt het pseudo-element even breed gemaakt. De border aan de bovenkant van <header> is 33 px hoog, dus wordt het pseudo-element even hoog gemaakt.

Heel veel maken breedte en hoogte niet uit, als de buitenkant van de bovenste hoeken van <header> maar is afgedekt. 1000 x 33 px is de minimale grootte die voor het afdekken nodig is. Als het pseudo-element groter wordt gemaakt, en er komen later meer elementen of inhoud bij, kan het onduidelijk zijn dat die worden afgedekt door het pseudo-element. Door het niet groter te maken dan nodig is, voorkom je eventuele toekomstige raadsels.

Hier gelijk onder wordt het pseudo-element fixed gepositioneerd, omdat het niet mee mag scrollen met de rest van de pagina. Als het wel mee zou scrollen, zou de border van <main> alsnog buiten de hoekjes zichtbaar zijn, zodra <main> gescrold wordt.

<header> wordt bij header horizontaal gecentreerd binnen het venster van de browser. Dit pseudo-element moet links en rechts buiten de bovenste hoeken van <header> iets afdekken, daarom moet ook dit pseudo-element horizontaal binnen het venster worden gecentreerd. Omdat het even breed is als <header>, staat het dan op precies de goede plaats.

Omdat het pseudo-element hieronder fixed wordt gepositioneerd, verandert het in 'n soort blok-element. Normaal genomen kun je 'n blok-element horizontaal centreren met margin: 0 auto;, maar dat werkt niet bij fixed gepositioneerde elementen.

Het pseudo-element wordt iets hieronder met left: 50%; halverwege het browservenster neergezet. Het is 1000 px breed. Als het met margin-left: -500px; weer 500 px naar links wordt gezet, staat het precies horizontaal gecentreerd.

Vastzetten ten opzichte van het venster van de browser.

Standaard is een met behulp van ::before gemaakt pseudo-element een inline-element. Hierdoor kunnen eigenschappen als breedte en hoogte niet worden gebruikt. Door het pseudo-element fixed te positioneren verandert het in een soort blok-element. Nu kunnen dit soort eigenschappen wel worden gebruikt.

Halverwege het venster van de browser neerzetten. De reden daarvan staat iets hierboven bij margin-left: -500px;.

Het is onduidelijk, of deze eigenschap door enige browser wordt ondersteund. De bedoeling is dat schermlezers tekst en dergelijke niet voorlezen. Kwaad kan het niet, en als dit in de toekomst wordt ondersteund, is het al aanwezig in de css. (Het is niet helemaal uitgesloten dat een schermlezer in de toekomst 'Greek tonos' gaat voorlezen. Dat gebeurt nu al bij een aantal - voor ons - exotische tekens.)

header

Alle <header>'s. Hier is maar één <header> aanwezig, waarbinnen titel en knoppen zitten.

Eerder heeft <header> een bruine achtergrondkleur gekregen. Omdat <header> in browservensters smaller dan 1000 px de volle breedte van het venster vult, wordt daardoor de buitenkant van de bovenste twee hoekjes ook bruin. Dat sluit beter aan bij de border dan de achtergrondkleur van de pagina.

In deze bredere browservensters is links en rechts van <header> de achtergrondkleur van de pagina zichtbaar, en hier is dat bruin aan de buitenkant van de hoekjes aan de bovenkant juist niet mooi. Op de afbeelding links staat <header> met een achtergrondkleur, op de afbeelding rechts zonder. Het bruin buiten de linkerhoek op de afbeelding links staat wat vreemd. De hoek op de afbeelding rechts sluit veel beter aan op de achtergrondkleur van de pagina.

De achtergrondkleur van <header> wordt in deze bredere vensters iets verderop geregeld bij #voor-ie. Die <div> is nodig vanwege een bug in Internet Explorer 11 op Windows 8.1 Als die <div> er dan toch is, maken we van de nood een deugd en gebruiken hem voor de achtergrondkleur van de header.

(Omdat het om de achtergrondkleur gaat, zou je dit ook kunnen oplossen met border-radius. Door door die bug in Internet Explorer 11 kan border-radius niet worden gecombineerd met border-image, dat in <header> wordt gebruikt voor de border. Helaas is deze veel simpeler oplossing daardoor niet mogelijk. Meer over deze bug is te vinden bij De meest geestige bug...)

Breedte.

Kleur en stijl van de border zijn eerder al bij header opgegeven. Omdat er vier verschillende breedtes zijn, maar kleur en stijl overal hetzelfde, is deze manier van apart opgeven van de breedte efficiënter dan vier volledige regels voor de vier borders.

Voor het kadertje wordt gebruik gemaakt van een border-image. Maar de breedte van de border moet op de gewone manier worden opgegeven. Als geen breedte wordt opgegeven, wordt de standaardinstelling voor de breedte van een border gebruikt: medium (meestal is dat 4 px).

De border heeft vier verschillende breedtes. Die breedtes zijn hetzelfde als het deel van de border-image dat bij die border wordt gebruikt. Meestal is het het handigst als breedte van border en border-image hetzelfde zijn. Als de border breder is dan het van de border-image gebruikte deel, wordt de border-image opgerekt tot de border is gevuld. Als de border smaller is, wordt de border-image samengeperst tot deze erin past. In beide gevallen levert dat 'n soort lachspiegel-effect op. Op het verband tussen de breedte van de border en de border-image wordt uitgebreider ingegaan bij border-image-width.

Aan de onderkant is de breedte van de border 0, oftewel: aan de onderkant is geen border. Dat klopt, want <header> sluit aan de onderkant aan op de kolom in <main>, en tussen <header> en de kolom moet geen border staan.

Hier staat in feite twee keer hetzelfde: border-image: url(../005-pics/kader.png) 33 58 49 41;. Waarom dat zo is, staat bij De voorvoegsels -moz-, -ms- en -webkit-.

Omdat border-image een heel lange beschrijving vraagt, staat dat in een apart hoofdstuk bij Uitgebreide beschrijving van border-image.

Kort samengevat staat hier: gebruik van afbeelding 'kader.png' voor de hoeken de randen van de afbeelding. Aan de bovenkant is die rand 33 px breed, rechts 58 px, onder 49 px en links 41 px. Gebruik de overblijvende stukken in het midden tussen de randen om de ruimte tussen de hoeken op te vullen.

Halverwege het venster van de browser neerzetten.

Hier staat in feite twee keer hetzelfde: transform: translateX(-50%);. Waarom dat zo is, staat bij De voorvoegsels -moz-, -ms- en -webkit-.

Hier gelijk boven is met left: 50%; <header> in het midden van het browservenster neergezet. Waarmee <header> uiteraard veel te ver naar rechts staat. Als <header> weer de helft van de breedte van <header> terug naar links wordt gezet, staat de helft van <header> links en de helft van <header> rechts van het midden van het venster. Waarmee <header> altijd horizontaal gecentreerd staat, ongeacht de breedte van het venster.

Met transform: translateX(-50%); wordt <header> de helft van de breedte van <header> naar links gezet. Daarbij is de breedte van <header> niet van belang, dit werkt zelfs bij elementen die helemaal geen breedte hebben gekregen. Op het moment dat de verplaatsing nodig is, berekent de browser zelf de breedte.

#voor-ie

Het element met id="voor-ie". Deze <div> is alleen maar nodig vanwege een bug in Internet Explorer 11 op Windows 8.1. Door deze bug kan border-radius niet samen met border-image in hetzelfde element. Door de achtergrondkleur van de header niet in <header>, maar in deze <div> te zetten, is border-radius bij <header> niet nodig. Meer over deze bug is te vinden bij De meest geestige bug...

Achtergrondkleur.

In <header> zitten de titel en de menuknoppen. In browservensters van minimaal 1000 px breed past de titel altijd op één regel en zijn alle vijf de knoppen zichtbaar. Hierdoor kan <header> lager zijn dan in smallere vensters. Maar aan de hoogte van <header> heb je hier niet zoveel, omdat bij header de achtergrondkleur is verwijderd. De hoogte van <header> is bij header 4,5 rem gemaakt, en dat blijft hier zo.

Omdat <header> geen achtergrondkleur heeft, komt de header er wat vreemd uit te zien, zoals op de afbeelding links is te zien. Er is alleen een border, en de knoppen staan op de witte achtergrond van <main>.

Op de afbeelding rechts is de achtergrondkleur van div#voor-ie te zien. Nu staan ook de knoppen op een bruine achtergrond.

#voor-ie is een <div>. Normaal genomen wordt een blok-element zoals een <div> automatisch precies hoog genoeg om de inhoud ervan weer te kunnen geven. Met een kleine padding aan de onderkant (onder de knoppen) zou de <div>, en daarmee de achtergrondkleur ervan, daardoor hoog genoeg worden. Maar dat ligt hier wat ingewikkelder.

Binnen div#voor-ie zit de <h1>. De <h1> is niet gepositioneerd of gefloat of zo, die telt mee voor de hoogte van #voor-ie.

input#meer en de bijbehorende label#label-meer zijn bij #meer en #label-meer met display: none; verborgen en tellen daarom niet mee voor de hoogte.

Verder zit in #voor-ie nog <nav>. Omdat <nav> een blok-element is, zou dit hoog genoeg worden voor de inhoud ervan, en daarmee ook #voor-ie hoger maken. Maar die inhoud van < nav> valt, wat betreft de hoogte, nogal tegen.

<h2> is bij nav h2 absoluut gepositioneerd en heeft daardoor geen invloed op de hoogte van <nav>.

De <ul> dan? Dat is ook een blok-element, dus dat wordt normaal genomen hoog genoeg voor de erin zittende <li>'s met de knoppen. De <ul> zou dan de <nav> hoger maken, en die weer #voor-ie. Maar helaas, de <li>'s zijn bij li naar links gefloat, en gefloate elementen tellen niet meer voor de hoogte.

Kortom: alleen de <h1> telt mee voor de hoogte van #voor-ie, de rest niet. Op de afbeelding links is dat te zien: de achtergrondkleur van #voor-ie komt niet lager dan de

<h1>. Daarom wordt in deze regel aan #voor-ie een hoogte gegeven, dan is #voor-ie altijd hoog genoeg.

Als eenheid wordt rem gebruikt en niet de bekendere eenheid em. 'rem' staat voor 'root em'. De 'root' is het basiselement van de pagina. Bij een website is dat <html>. De eenheid rem is gebaseerd op de lettergrootte van <html>, ongeacht de lettergrootte van het element zelf. Een hoogte van 4 rem, zoals #voor-ie hier krijgt, is gebaseerd op de lettergrootte van <html>, en niet op de lettergrootte van <header>, zoals bij em het geval zou zijn.

Een uitgebreidere uitleg over rem staat bij height: 6rem;.

main

Alle <main>'s. Dat is er maar eentje. De belangrijkste inhoud van de pagina staat erin.

Breedte.

Omdat voor onder en links geen waarden zijn ingevuld, krijgen die automatisch dezelfde waarde als boven en rechts. Hier staat dus eigenlijk 0 auto 0 auto in de volgorde boven - rechts - onder - links. Boven en onder geen marge, links en rechts auto, wat hier hetzelfde betekent als evenveel. <main> staat hierdoor altijd horizontaal gecentreerd binnen z'n ouder <body>.

<body> is een blok-element en wordt daardoor normaal genomen even breed als z'n ouder <html>. Omdat <html> het buitenste element is, wordt dit normaal genomen even breed als het venster van de browser. <body> is dus even breed als het venster. <main> staat horizontaal gecentreerd binnen z'n ouder <body> en daarmee ook horizontaal gecentreerd binnen het venster.

Omdat <main> gelijk hierboven een breedte van 1000 px heeft gekregen, wordt dit pas zichtbaar in browservensters die minimaal 1002 px breed zijn, want alleen daarin is ruimte voor een marge links en rechts van <main>.

Kleur en stijl van de border zijn al bij main opgegeven. Omdat er vier verschillende breedtes zijn, maar kleur en stijl overal hetzelfde, is deze manier van apart opgeven van de breedte efficiënter dan vier volledige regels voor de vier borders.

Voor het kadertje wordt gebruik gemaakt van een border-image. Maar de breedte van de border moet op de gewone manier worden opgegeven. Als geen breedte wordt opgegeven, wordt de standaardinstelling voor de breedte van een border gebruikt: medium (meestal is dat 4 px).

De border heeft vier verschillende breedtes. Die breedtes zijn hetzelfde als het deel van de border-image dat bij die border wordt gebruikt. Meestal is het het handigst als breedte van border en border-image hetzelfde zijn. Als de border breder is dan het van de border-image gebruikte deel, wordt de border-image opgerekt tot de border is gevuld. Als de border smaller is, wordt de border-image samengeperst tot deze erin past. In beide gevallen levert dat 'n soort lachspiegel-effect op. Op het verband tussen de breedte van de border en de border-image wordt uitgebreider ingegaan bij border-image-width.

Aan de bovenkant is de breedte van de border 0, oftewel: aan de bovenkant is geen border. Dat klopt, want <main> sluit aan de bovenkant aan op <header>, en tussen <main> en <header> moet geen border staan.

Rechts- en linksonder ronde hoeken.

De voor de border gebruikte border-image is rechts- en linksonder aan de buitenkant van de hoeken doorzichtig. Daardoor zou je aan de buitenkant van die hoeken de witte achtergrondkleur van <main> zien. Door de hoeken rond te maken, wordt de achtergrondkleur ook afgerond en zie je aan die buitenkant nu de achtergrondkleur van <body>.

Hier staat in feite twee keer hetzelfde: border-image: url(../005-pics/kader.png) 33 58 49 41;. Waarom dat zo is, staat bij De voorvoegsels -moz-, -ms- en -webkit-.

Omdat border-image een heel lange beschrijving vraagt, staat dat in een apart hoofdstuk bij Uitgebreide beschrijving van border-image.

Kort samengevat staat hier: gebruik van afbeelding 'kader.png' voor de hoeken de randen van de afbeelding. Aan de bovenkant is die rand 33 px breed, rechts 58 px, onder 49 px en links 41 px. Gebruik de overblijvende stukken in het midden tussen de randen om de ruimte tussen de hoeken op te vullen.

Omdat voor links geen waarde is opgegeven, krijgt links automatisch dezelfde waarde als rechts. Hier staat dus eigenlijk 4rem 10px 10px 10px in de volgorde boven - rechts - onder - links. Rechts, onder en links wat ruimte tussen rand om en tekst in <main>.

Aan de bovenkant is een veel grotere padding aangebracht, omdat <main> aan de bovenkant wordt afgedekt door <header> met titel en menu. Als eenheid wordt de relatieve eenheid rem gebruikt. Deze is ongeveer hetzelfde als em, maar is gebaseerd op de lettergrootte van de browser en niet op de lettergrootte van <main>. Hierdoor maakt het niets uit, als <header> een andere lettergrootte heeft dan <main>. Een uitgebreidere uitleg is te vinden bij <header> onder height: 6rem;.